Ujawnianie światu swojego związku - czy warto?

Znacie to dziwne uczucie, gdy oglądacie jakiś idylliczny, gejowski film lub serial, gdzie gejowskie związki są społecznie tak samo akceptowane jak hetero?

Wydaje się to takim szczytem marzeń - nie musieć ukrywać swoich uczuć przed ukochaną osobą i móc przytulić się, złapać za rękę, a nawet pocałować (!!!) w miejscu publicznym bez obaw, że randka przerodzi się nagle w jakąś scenę.

Pytanie... czy SERIO chcemy żyć aż tak otwarcie?

Pewnego razu jestem ze swoim facetem na urodzinach kolegi, przed którym zarówno ja, jak i mój chłopak, jesteśmy w 100% wyoutowani. Ale nie jesteśmy ujawnieni przed większością innych zaproszonych.

Akcja rozgrywa się w wynajętej knajpie. Wielki stół, około 40 osób na sali, gwar rozmów, muzyka, alkohol. Standard.

Nagle jeden z zaproszonych kolegów mojego kolegi staje przy wieszaku z kurtkami, grzebie coś i krzyczy na całą salę:

- CZYJA JEST TA PEDALSKA KURTKA?

Mój kumpel z żoną patrzą na siebie, a potem na nas, a potem znów na siebie - w totalnym zakłopotaniu. Co zrobić? Iść do tego homofoba i mu wyjaśnić, że na sali siedzą... ekhm... pedały? A może zbyć to milczeniem?

A może... nigdy więcej nas już nie zaprosić? Brak pedałów = brak kłopotu.

Tak, to zdecydowanie minusy faktu, iż swojego statusu związkowego czy orientacji nie nosimy wypisanego na czole. Nie wystarczy wyoutować się raz i sprawa załatwiona. Trzeba w każdej społecznej sytuacji rozważyć plusy i minusy, szanse i zagrożenia ewentualnego wyoutowania tu i teraz, bez ostrzeżenia.

Oczywiście, że naszym celem jako społeczności LGBT+ jest osiągnięcie stanu, w którym nikt nie będzie z góry zakładał, że ktoś jest hetero - że będziemy dobrze przyjmowani jako geje w społeczeństwie. A także nasze związki.

Związki otoczone grupą przyjaciół, wspierającą rodziną i państwem są trwalsze - po prostu. Możemy się przed kimś wygadać lub też mieć "humory" w związku z sytuacją w naszej relacji - i nie musimy uważać, co komu mówimy.

Bo aktualnie prowadzi to do wielu bardzo niezręcznych sytuacji, w których... musimy? / chcemy? / powinniśmy? (niepotrzebne skreślić) ... przedstawiać swoich partnerów życiowych jako kumpli czy przyjaciół.

Stopnie ukrywania gejowskich związków

Oczywiście nie jest tak, że związek gejowski jest albo jawny, albo ukryty. Istnieje wiele stopni jawności - związek ukryty do tego stopnia, że widzą o nim tylko partnerzy. Związek, o którym wie tylko paru znajomych. Związek, o którym wie też rodzina. I w końcu związek, o którym wiedzą wszyscy - i o którym dowiadują się wszyscy np. w sklepie.

Co więcej - partnerzy mogą się znacznie różnić w gotowości na ujawnianie swojego związku przed światem. Jeden partner może w ogóle nie mieć problemu z mówieniem wszystkim dookoła, że jest w związku z facetem. Drugi - może bać się powiedzieć rodzinie, znajomym z pracy czy sąsiadom.

Na tym tle mogą pojawić się konflikty, gdyż jeden partner może czuć się zamknięty w swego rodzaju społecznej klatce. Musi udawać przed innymi, że jego facet jest tylko "przyjacielem", mimo że chciałby powiedzieć prawdę - ale boi się gniewu swojego partnera.

Myślę, że najbezpieczniej przyjąć jest zasadę: ujawniamy się maksymalnie do tego stopnia, do jakiego chce bardziej skryty partner. Ponieważ decyzji o ujawnieniu cofnąć się nie da, a może mieć ona ogromne konsekwencje.

Jeśli jestem z kimś, kto ma maksymalnie homofobiczną rodzinę lub środowisko pracy, to nie mogę na nim wymuszać wyoutowania, bo mi się tak podoba. Nie mogę się obrażać, że ktoś po prostu nie chce mieć kłopotów w kontekście, w którym nie ma szans (lub są nikłe) na poprawę - za to są spore szanse na mocne pogorszenie się sytuacji. Tym bardziej, jeśli jest to osoba, na której przecież mi zależy.

Plusy z ukrywania swojego związku? Są!

Nigdy nie jest tak, że coś jest czarne lub białe - zawsze jest wiele odcieni szarości. Także ukrywanie swojego związku ma swoje pewne zalety, których nie widać na pierwszy rzut oka.

Przede wszystkim - nikt Was nie ocenia. Wiemy, jak jest wśród hetero znajomych - komentarze, kto z kim chodzi, jaka ta osoba jest i gadanie głupot w stylu, kto na kogo zasługuje, kto do kogo pasuje, a kto nie.

Druga sprawa - zero idiotycznych porad i nacisków w stylu "bo wy powinniście". Także wiecie, jak to bywa, gdy rodzina męża / żony wpieprza się z mądrościami w kwestie prowadzenia domu, wychowania dzieci, pracy, ubioru i w ogóle wszystkiego, co się da.

Trzecia sprawa - większa swoboda. Nie musisz jeździć na urodziny jego cioci, składać życzeń jego matce, bo przecież... jesteś tylko kolegą.

Czwarta sprawa - mniejsza szansa, że ktoś będzie o Was rozpowiadał za plecami, narażając Was na niespodziewane ataki homofobów. Komuś ze znajomych lub z rodziny, komu ufałeś, może przecież nawet odbić z jakiegoś powodu (np. chęć awansu w pracy, sprawy dziedziczenia) i będzie latał po mieście, opowiadając, "co wy ze sobą robicie w łóżku". W tak pojebanym społeczeństwie to może zaszkodzić.

Osobiście doceniam korzyści płynące z faktu, że nie ogłaszamy całemu światu swojego związku. Oczywiście większość (jak nie wszyscy) znajomi wiedzą o moim związku i to jest okej (mam normalnych znajomych). Ale np. dla rodzin (w sporej części) jesteśmy kumplami i tak jest po prostu wygodniej - tym bardziej, że rodzice mojego chłopaka to zacietrzewieni, fanatyczni pisowcy, więc szkoda nam czasu na jałowe pysówki - do których niewątpliwie by doszło, ponieważ są to de facto jednostki stracone intelektualnie i moralnie. To nasza wspólna decyzja i jesteśmy z niej zadowoleni.

Jestem ciekaw, jak Wy widzicie tę kwestię:

Dlatego - a jakże - przygotowałem ankietę, w której chciałbym Was wypytać o to, na ile ujawniliście swoje gejowskie związki (aktualne lub ostanie, w jakich byliście).

Jeśli kiedykolwiek choć raz byłeś w stałym związku z facetem:

WYPEŁNIJ ANKIETĘ

Miłość w oknie - niech nas zobaczą :)