Dlaczego mózg to hipokryta - i jak sobie z tym radzić

Historia jest dość ciekawa. Jakiś czas temu pojawił się na tym blogu pewien komentujący. Dla jego dobra nie będę mówił, jak się zwał - nazwijmy go roboczo Klemens. Pod paroma artykułami wypowiadał się niezbyt pochlebnie o zjawiskach, które omawiałem.

Gejowska pornografia? Patologia. Masturbacja? Prowadzi do patologii. Trójkąty? Oczywiście patologia. I tak dalej. To, co odkryłem o tym gościu potem, postawiło go w zupełnie innym świetle...

W końcu jego komentarze stały się tak hejterskie, że przestałem je przepuszczać. Nic nie wnosiły, prócz tego, że obrażały mnie i Czytelników. Jego głównym punktem zaczepienia było to, że mój blog stał się pornograficzny, że kręci się wokół seksu itd.

Tak - cieszę się, że to w końcu zauważyłeś, Klemensie :)

Z ciekawości jednak przejrzałem komentarze Klemensa na innych blogach.

Co ciekawe - odzywał się zawsze wtedy, kiedy miał pewność, że może użyć słowa patologia. Jeden z postów na odległym blogu mówił np. o nieszczęśliwym zakochaniu. Oczywiście Klemens od razu wiedział, że to patologia.

Od czasu do czasu pojawiają się tu tacy Głosiciele Wyższej Moralności - i po prostu ich zlewam. Moją opinię na temat porno wyraziłem w swoim porno-manifeście. Ale w tym przypadku jednak trafiłem na coś bardzo ciekawego...

Otóż Klemens ma profile na innych portalach, po których - po nitce do kłębka - trafiłem na jego profil na pewnym serwisie do rozprzestrzeniania treści. I co się okazało? Że ma tam dość sporych rozmiarów folder... pełen gejowskiej pornografii :)

Są to filmy, gdzie np. kilkoro Rusków wali sobie konia przed telewizorem :)

Była tam nie tylko potępiana przez Klemensa masturbacja - ale też trójkąt, oglądanie porno itd.

Jak zostać hipokrytą - szybki kurs:

Nie jest żadną nowością, że ludzie, którzy usilnie akcentują słowo "manipulacja", nad wyraz chętnie się nią posługują (aczkolwiek zaprzeczają do upadłego - oni np. wcale nie szantażują, tylko ostrzegają itd.).

Ci, którzy wszędzie widzą zdradę - często sami chętnie ssą obce kutasy.

A ci, którzy wszędzie widzą patologię...

Nasze mózgi lubią robić się w konia. Pisałem o tym tu nieraz, nie dwa razy. Przepis na to jest dość prosty. Weź jakieś ludzie zachowania - dowolne. Potem wrzuć je do jednego worka, który ocenisz negatywnie - właśnie np. patologia, zdrada, manipulacja, kłamstwo, dwulicowość, lenistwo itd.

Potem - gdy zauważysz takie zachowania u siebie - aby zachować dobry obraz siebie, wyprzyj się ich. Mów, że to coś innego. Zaprzeczaj. Odwracaj kota ogonem,

Jeśli kłamiesz - mów, że po prostu musiałeś podkolorować rzeczywistość. Albo pomyłeś się. Albo coś tam, coś tam - umysł na pewno podpowie Ci dobrą wymówkę.

Jeśli złapiesz się na leniuchowaniu - oczywiście mów, że jesteś tragicznie zmęczony i zapracowany. Albo że medytujesz.

Jeśli ktoś zarzuci Ci, że manipulujesz - mów, że przekonujesz. Ostrzegasz. Przewidujesz. Cokolwiek - byle nie manipulacja. Przecież to zuuuooo...

Gdy wprawisz się w boju - po pewnym czasie zaczniesz bardzo wyraźnie te "złe rzeczy" zauważać u innych. Ludzie zaczną Ci się wydawać strasznie zepsuci - dwulicowi, kłamliwi, oszukańczy, manipulujący, zdradzieccy itd.

Patologiczni (przerażająca muzyka w tle!)

Wtedy na ich tle Twoja wybielona osobowość będzie wydawać się o wiele lepsza - doskonalsza, czysta, wręcz genialna. Dookoła Ciebie zniszczony, zepsuty świat - a Ty niewinny aniołek cierpisz w samym epicentrum ludzkiego szamba.

Dlaczego tak się dzieje?

Jak pewnie Ci wiadomo - mózg składa się z sieci neuronowych. Niektóre neurony są ze sobą połączone gęściej - niektóre rzadziej. Oznacza to, że niektóre sieci neuronowe są lepiej skojarzone ze sobą, a inne komunikują się szczątkowo.

Mózg przetwarza impulsy równocześnie. Każda część mózgu może myśleć niezależnie od siebie. Jedna się zakochuje, druga odczuwa pociąg seksualny a trzecia przywiązuje do partnera - przykładowo. Nie muszą ze sobą iść w parze - domyślamy się, ile przestrzeni dla hipokryzji się pojawia.

Jedna z tych części może zacząć osądzać Twoje zachowania. Jesteś np. w stałym związku i oglądasz se pornola albo odczuwasz pociąg do kogoś innego. Ta część może zacząć Cię mocno krytykować. Jak mówił Jung - zrozumienie jest trudne, dlatego większość ocenia.

Do czego to prowadzi?

Niedawno mój znajomy żalił się, że bracia dokuczają mu z powodu jego tuszy - a przecież ciągle ćwiczy, żeby ją zrzucić. Zapytałem go, jak sam siebie wewnętrznie motywuje do ćwiczeń. Co się okazało? Że sobie dokucza.

Stoi przed lustrem i się wyzywa w myślach - aż w końcu nie może znieść tego, jak wygląda, i zaczyna katorżniczo ćwiczyć.

Tak, to też forma hipokryzji. Jeśli ktoś wyzwiskami może Cię do czegoś zmotywować - to znaczy, że to na Ciebie działa. I że sam z tego czasem korzystasz.

Odwracaj myśli w ten sposób: TEN CZŁOWIEK jest: leniwy, durny, zacofany? A może to moje myślenie / ja jest(em) leniwy, durny, zacofany?

Szukaj dowodów tak długo, aż znajdziesz - żebyś w końcu odkrył, że nie możesz zauważyć jakiejś cechy u kogoś, jeśli nie masz jej w sobie.

Boisz się neonazistów? Wkurwiasz się na nich? Masz więc w głowie koncept bycia neonazistą. Twoja podświadomość traktuje ten koncept jak narzędzie. I uważaj - może nastąpić sytuacja, w której zechce z niego skorzystać!

Popatrz na partię rządzącą (której nazwy - by nie brukać tego bloga - nie wymienię). Antyruska i stosująca ruskie metody. Czy to nie hipokryzja? Oni powiedzą, że "konieczność". Że tak trzeba, bo inaczej się nie da. Itd.

Lek na hipokryzję

Nikt z nas nie jest wolny od tej choroby. Nikt. Nawet ja czy Ty.

W pewnych sytuacjach - najczęściej emocjonalnych - stajemy się tym, czego nie znosimy najbardziej.

Nie znosiłem mojej matki i jej humorów do momentu, w którym uświadomiłem sobie, że sam miewam humory. Jak przestałem to oceniać - zacząłem się temu przyglądać, akceptować to, rozumieć to, szanować i mądrzej z tego korzystać.

Dziś mam humory - tak, to fakt. Ale nauczyłem się je wyrażać w bardziej konstruktywny sposób. Nauczyłem się lepiej nimi zarządzać. I wykorzystywać je tak, by osiągać swoje cele. Okazało się, że nie pojawiają się one ot tak - są dobre, chcą dobrze i komunikują mi ważne rzeczy. Np. że ktoś łamie moje zasady. Albo nie ma do mnie szacunku. Itd.

To ja po prostu mylnie uważałem, że "nie powinienem mieć humorów". Co za idiotyzm.

Jeśli boisz się, że ludzie pomyślą o Tobie, że masz cechę X - to najpewniej ją masz, ale ją wyparłeś. Boisz się, że o oni to o Tobie pomyślą - bo sam o sobie tak myślisz. Tak, to aż tak proste.

Najpierw - nim zaczniesz obrzucać się inwektywami, że masz X - zacznij zauważać DOBRĄ INTENCJĘ, która za X stoi.

Manipulujesz? Chcesz mieć większy wpływ na ludzi, bo czujesz się bezsilny. Wkurwiasz się bez sensu? A może bronisz swoich zasad i terytorium - do czego masz święte prawo. Zdradzasz? A może chciałbyś po prostu dostać to, czego Ci brakuje w bliskim związku?

To nie jest rozgrzeszanie. To nie jest usprawiedliwianie. To jest zrozumienie - zrozumienie, że za każdym Twoim zachowaniem, odruchem, emocją kryje się pozytywna intencja. Że chcesz dobrze - tylko nie zawsze wiesz, jak osiągnąć to fair w stosunku do siebie i innych.

Nie łamiąc swoich zasad i zasad Twojego otoczenia.

Powiedzcie im - ilu gejów wpadło w tę pułapkę? Ilu gejów żyje w permanentnym zaprzeczeniu, że nie są gejami, bo uznali to za coś chorego, zboczonego itd.? Ilu gejów zdradza, bo nie umie dać sobie spełnienia w inny sposób?

To jest przerażające - ale ludzie potrafią tak funkcjonować dziesiątki lat. W nieustannym lęku, stresie, depresji.

Gdy już masz tę pozytywną intencję - zacznij widzieć, że za tym złym X kryje się cenny zasób, który posiadasz. Lenistwo to oszczędność energii. Kłamstwo - talent do wymyślania, fantazjowania, kreatywność. Zdrada - masz w sobie potencjał bycia cudownym partnerem seksualnym.

Dopiero, jak zaakceptujesz, że to są w gruncie rzeczy dobre zasoby - cenne i niewykorzystane - będziesz mógł dopuścić do siebie myśl, że jednak masz X - ale świat się nie kończy.

Jakbym zaczął się osądzać, że walenie konia czy oglądania porno to patologia - to bym cierpiał, ale nadal bym to robił :) Czyli nie zmieniłoby się wiele poza tym, że bym cierpiał i to potępiał.

Póki te zachowania nie burza mi życia - a nie burzą, czuję się z nimi 100% okej - to jest wszystko w porządku. Porno oglądam może godzinę w tygodniu. Konia zwalę może ze 1-2 razy w tygodniu, jeśli nie ma w pobliżu mojego Chłopaka :)

A jeśli jest, to się sobą zajmujemy :)

To, że lubię porno, oznacza tylko tyle, że mam duży potencjał seksualny. Lubię podnietę i szukanie nowych doznań. To coś złego? Od kiedy? :)

Raz tylko postawiłem porno wyżej niż seks w związku - i to był dla mnie sygnał ostrzegawczy, że trzeba zacząć baczniej tę kwestię obserwować. Uwaga - nie powstrzymywać, bo to chuja da. Ale obserwować - by rozumieć lepiej. I zrozumiałem - czegoś brakowało mi w związku. Zrobiłem parę kroków, by swoje fantazje zrealizować z Chłopakiem - i jest okej. Porno mi uświadomiło, że chcę czegoś więcej.

I nie, nie oznaczało to trójkąta :)

Od czego zacząć wychodzenie z hipokryzji

Przestań się oburzać na zachowania ludzi. Przestań je krytycznie oceniać - bo oceniasz też siebie, tylko jeszcze o tym nie wiesz. Też mi się nie podoba wiele rzeczy - ale nie zmienisz tego, wylewając wiadra pomyj.

Zrozum.

Zrozum tych ludzi, którzy "Cię oburzają". Bo wtedy lepiej zrozumiesz siebie. I lepiej sobą zarządzisz. Dotrzesz głębiej. Mniej rzeczy Cię zaskoczy.

Od wieków ludzie się zdradzają, oglądają porno, masturbują, kłamią, lenią się itd. Nihil kurwa novi. Więc deal with it - weź to kurwa na klatę. I odpuść. Widać tak póki co musi być. To raz.

Dwa - zauważ to w końcu u siebie. Skieruj swoje święte oburzenie na siebie samego i niech ta belka w Twoim oku w końcu zostanie przez Ciebie zauważona. Jak to zrobisz - to nie koniec świata. To po prostu rzecz, której nie rozumiesz.

Okazja, by się rozwinąć.

To zachwycające, ile zasobów potrafi się kryć w tej małej puszce Pandory - pod warstwą gówna kryją się istne diamenty, których byś się w sobie nie spodziewał. Wiesz, jak cholernie kreatywni są "leniwi "ludzie? Wiesz, jak pięknie spontaniczni są ludzie "głupi"?

Nie wiesz, bo wciąż uważasz to nieszczęsne X za złooooo. Buuuu. Przerażające, buchające ogniem piekielnym, siejące zgorszenie na lewo i prawo.

Tak, wiem. Rodzina Cię zabije. Wbija Cię na pal i upiecze. Tak, jak stoisz - w ubraniu.

Chyba, że sam siebie lepiej zrozumiesz i im wytłumaczysz. W końcu dotrze. Co więcej - oni też poczują wielką ulgę. Bo całe życie żyli w strachu przed X, które okazało się niewinne i przydatne.

Oto sztuka akceptacji siebie - i bycia swoim kompanem bez względu na wszystko. Masz tylko siebie w tym życiu. Nie masz nikogo innego, bez względu na to, co mówi Twój mózg.

Baw się tym.

I pamiętaj, że to zabawa, która nigdy się nie kończy. I zawsze się zaczyna - taka już nasza "hipokryzyjna" natura.

PS A Klemensa zostawiam w spokoju - mogę tylko wyrazić nadzieję, że zaakceptuje on i zrozumie swoją "patologię" (w postaci oglądania pornoli - co jest zabawne, bo dla mnie to jest ok), by nie truć życia sobie i innym.

***

Wciąż wielu gejów nie do końca akceptuje swoją orientację seksualną - a w Polsce panuje nie tylko spora homofobia, ale też prawdziwy deficyt pomocy psychologicznej dla osób LGBT+. Dlatego też stworzyłem praktyczny poradnik, którym możesz sobie pomóc dojść do porozumienia z samym sobą w kwestii swojej seksualności:

Jak zaakceptować siebie jako geja

Przedstawiam w nim prostą, sprawdzoną i skuteczną metodę (zbudowaną w oparciu o wiele różnych metod psychologicznych) pracy nad swoimi przekonaniami, myśleniem, postawą i emocjami - technikę, którą możesz szybko się nauczyć i samodzielnie stosować w zaciszu swojego domu.

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O PORADNIKU

KUP EBOOKA / KSIĄŻKĘ DRUKOWANĄ

***