Prawdziwy Sens bycia Gejem - czym jesteśmy i się staniemy

Mięśnie ułożone właśnie w TEN sposób.

Odpowiednie narządy na właściwych miejscach, w odpowiednich proporcjach. O błogiej aksamitności. TE kształty, które w naszych oczach w niepojęty sposób stają się magiczne.

Oto mózg, w mieniącym się strumieniu fotonów, rozpoznaje Piękno.

Jak to możliwe? Skąd ma wiedzę, jak ono wygląda?

Wzorzec ten zapisany został przed wiekami głęboko w nas. W DNA. Dostaliśmy ten zapis w prezencie od Natury.

Gdyby nie on, zamiast Piękna widzielibyśmy tam zwykłość, przeciętność, niegodność uwagi. Widzielibyśmy czerwony tyłek pawiana. Kolorowy wachlarz pawia. Jakiś atrybut może i estetyczny, służący podniesieniu atrakcyjności seksualnej, ale bez znaczenia - bo trafiający nie pod ten adres.

A tak ta Mądrość prastara, zaklęta w każdej komórce naszych ciał, łączy wszystko w Piękno - pospiesznie skleja sutki z mięśniami piersiowymi i kolumną mięśni brzusznych.

A ten tors świeży z kolei z szerokimi, grubymi ramionami. Nogi żeni z łydkami i pośladkami, a te wszystko komponuje z dorodnym i kształtnym penisem.

Robi to za nas. Bez naszego przyzwolenia. Natura go nie potrzebuje.

Identyfikuje Obiekt. Spójny, poruszający się wedle znanych już reguł fizyki. Tak samo jak inne Obiekty - ale ten ponętnie.

Szlaki nerwowe rozdzielają się jak Amazonka.

Jeden strumień wpada w dorzecze emocji, inny w serca. Inny uruchamia maszynerię hydrauliczną, która ładuje erekcję. Przygotowuje nas do wydzielenia spermy.

Można by powiedzieć, że ten mechanizm, zwany podnieceniem, pożyczyliśmy jakimś niepojętym sposobem od kobiet.

Od kobiety, którą kiedyś byliśmy.

One przecież też muszą czuć to tak samo.

Ale potem przychodzi refleksja - przecież to niemożliwe.

Może i one doznają  podniecenia - ale przecież robią to swoimi kobiecymi ciałami. Reagują swoimi pochwami i piersiami. Swoimi sercami. Tam krążą inne hormony, myśli, tam są inne priorytety. To musi być inne podniecenie.

A tutaj to odmęskie podniecenie wpuszcza się w męskie ciało.

Boże, jaka rozkosz. Jaka inność niezbadana.

Podnieca nas materia, z której sami się składamy. Ze zdumieniem odkrywamy, że ten Obiekt może być tylko odbiciem w lustrze. Że z zaskoczeniem rozpoznajemy te cudne kształty także w swoich ciałach.

Czy gej może więc zakochać się sam w sobie?

Cóż za ponętny eksperyment przyrody.

Gdy to podniecenie o męskim rodowodzie wpuszcza się w twardniejące nagle penisy, w podnoszące się do wytrysku jądra, w bicia serc męskich - w męskich klatach zamkniętych.

Chór społeczny powtarza, że "to złe". "To nieprawidłowe."

Pstryk. Wyciszam go. Nie jego sprawa.

Oto moja chwila Intymności. Sprawa między mną a Obiektem. Lub mną a mną.

Moje Przeżycie. Układam je sobie tak, jak chcę.

To tak bardzo zgodne z moim DNA.

Coś tak przyjemnego nie może być złe.

Ten piorun podniecenia w moim układzie nerwowym nie napotyka więc żadnego oporu.

Wszelkie homofobiczne turbulencje już dawno rozeszły się w eterze. Wygasły. Wybrzmiały. Rozpuszczone siłą mojej woli, siłą logiki, siłą serca.

Siłą zrozumienia, kim naprawdę jestem.

Dlatego teraz podniecenie rozkłada się równomiernie, ciepło i błogo - bez martwych obszarów czy punktów uciśnienia. Wnika w każdą moją komórę. Oddaję mu się.

Byłoby głupotą przeciwdziałać temu odruchowi. Stawiać opór swojej prawdziwej Naturze.

Nie wiem, jakie mechanizmy stworzyły moje DNA - i jakie pozwoliły temu DNA rozkwitnąć w moje gejowskie ciało i umysł.

Reaguję zgodnie z Mądrością, która pochodzi nie wiadomo skąd.

Ale czy muszę to widzieć? Czy pochodzenie tych sił jest teraz ważne?

Może jestem za głupi. Może dostałem umysł, który jest zbyt ubogi, by kiedykolwiek odkryć prawdziwą Przyczynę.

Tak najpewniej jest.

Przyczyna może chcieć zażarcie strzec swoich tajemnic.

Ale mnie nic do tego. Wyłączam poszukiwacza prawd. Po prostu podziwiam Obiekt. Reaguję prosto i silnie. Hedonistycznie - nie chcąc niczego zakłócić nadmierną analizą.

Nie muszę wiedzieć, dlaczego mnie to kręci, gdy robię mu oral. Nie muszę rozumieć, dlaczego to Jemu oddałem serce. Nie muszę analizować, dlaczego tak smakują mi jego genitalia, łuki jego nasienia.

Dlaczego chcę całować jego słodkie usta, wielbić go, spuszczać mu się na klatę i z nim mieszkać.

Nie przedłużamy tym gatunku, to pewne. Nie budujemy biologicznych rodzin. Nie staniemy się zarzewiem żadnej fantastycznej gejowskiej dynastii.

Genetycznie rzecz biorąc - jesteśmy ślepym zaułkiem.

Na nas usycha gałąź drzewa genealogicznego. Choć przed uschnięciem - wydaje na świat piękny, acz bezpłodny  kwiat miłości.

Kwiat nie do odróżnienia do tamtych płodnych kwiatów. Tak samo boski i prawdziwy przecież. Niemniej skazany na zagładę. Na wieczne wyciszenie. Już za moment.

Ale nim to się stanie - kwitnie.

Ten tragiczny los podkreśla jego piękno. Uwydatnia jego kruchość.

Jako DNA wciąż przepadamy. Zapalamy się na moment i gaśniemy, nie trafiając swoim nasieniem w odpowiednie narządy, które przeniosły by ciąg życia gdzieś dalej.

I gdybyśmy tylko byli samym DNA - z moim oku zakręciłaby się łza.

Ale nie.

Bo jesteśmy czymś znacznie więcej.

Jesteśmy ideą. Jesteśmy siłą. Symbolem.

Kochamy, choć nie wiemy, po co. Bez biologicznego sensu. Skazani na zagładę. A mimo to wciąż kochamy.

Pożądamy, choć to niebezpieczne. Bez poczucia, że będzie jakieś jutro. A mimo to wciąż pożądamy.

Łączymy się pary, w trójkąty, w grupy. Bez nadziei na przekazanie swoich atrybutów następnym generacjom. A mimo to wciąż to robimy.

Może jesteśmy spoza tego świata?

Może kochamy i pożądamy z jakichś zupełnie niepojętych powodów?

Tamte hetero-miłości przecież tak łatwo wyjaśnić. Potrzebne im są te zaloty, te umizgi, te komedie romantyczne, aby przedłużyć gatunek.

Wzniosłe koncepcje uzasadnione w tak fizjologiczny sposób.

A nam?

Po co nam to?

Nie wiem.

Ale mimo to oddaję się temu bez oporu. Pozwalam sobie stać się narzędziem w rękach niewyjaśnionych Przyczyn.

To przez moje ciało płynie ich zauroczenie męskością. To przez moje ciało chcą poznać smak innych męskich ciał. To moim sercem kochają mężczyzn.

Nie znam Przyczyn, nie rozumiem ich. Mam tylko garść mglistych hipotez.

Ale ufam Przyczynom. Dlaczego?

A cóż innego pozostaje?

Buntować się, będąc na z góry przegranej pozycji? Występować przeciwko swojej fizjologii?

Zamiast tego wolę się temu oddać.

Spójrz, na ile różnych sposobów Natura próbuje dać Ci przyjemność.

Ile kształtów, zapachów, kolorów i rozmiarów wymyśliła - byś mógł się rozsmakować w nich jak w nieskończonym bufecie doznań.

Współczujmy istotom, które nie dostrzegają tego Piękna. Jego wielowymiarowości, jego bogactwa, głębi.

Przepuszczajmy przez swoje zmysły i swoją neurologię te obrazy, te zapachy boskie i smaki, i zmieniajmy je w czystą przyjemność. W miłość. W pożądanie. W przywiązanie. W zrozumienie swojej istoty.

Jesteśmy fabrykami niezwykłości.

Czujesz, jak te niesamowite reakcje zachodzą w Tobie? W Twoim mózgu? W łonie?

Daj im się rozwinąć. Tak bez zastanowienia.

To ciekawa transakcja.

Tracisz kontrolę. Ale zyskujesz podniecenie. Rozkosz.

A one są kluczem do kolejnych kaskad zasobów. Do świata oszołamiająco bogatych międzymęskich relacji.

Są one niejednoznaczne, wielowymiarowe, pełne niuansów. Niedające się wpasować z żadną hetero-szufladę. Relacje gejowskie toczą się na własnych zasadach, za nic mając wypracowane przez społeczeństwo konwenanse i zasady.

Tam gejowski seks krzyżuje się na setki sposobów z przyjaźnią, a one z kolei spółkują na różne sposoby z męską miłością. A te z kolei nieustannie fluktuują między męskością a kobiecością, mono- i poligamią. Do tego dołączają osoby trzecie, czwarte - tak samo zdolne brać i dawać, zamieniać się rolami, pozycjami.

Wyszliśmy daleko poza wytarte schematy tak skrupulatnie od tysiącleci przygotowywane nam przez ludzi hetero.

To my geje posunęliśmy się zatrważająco daleko w używaniu własnych ciał do czerpania przyjemności, o jakiej faceci hetero mogą tylko pomarzyć. Poznaliśmy swoje ciała znacznie lepiej niż oni.

To my geje dokonaliśmy rozróżnień męskiej urody - dostrzegając jej odcienie, typy i charaktery.

To my geje wciąż na nowo, w obrębie jednej osoby łączymy męskość i kobiecość, siłę i wrażliwość, potęgę i opiekuńczość.

Kreujemy po cichu inny, bardzo barwny świat, o którym nic nie wiemy.

Możemy tylko przypuszczać, przeczuwać, co kipi tam, pod tą fasadą, która marnie próbuje udawać świat hetero. Co się dzieje po gejowskimi kołdrami, za ścianami, na zapleczach gejowskich barów, w milionach gejowskich maili i sms-ów.

6 osób hetero - 3 facetów hetero i 3 kobiety hetero mogłoby stworzyć 9 relacji i odbyć 9 różnych stosunków seksualnych.

6 gejów potrafiłoby stworzyć 15 różnych relacji i odbyć 30 różnych stosunków seksualnych (w obie strony - zamieniając się rolami w seksie).

Jest nas mniej, ale rozkwitamy bujniej.

Ta mnogość konfiguracji pobudza wyobraźnię. Nie pozwala spać po nocach. Uświadamia, co moglibyśmy ze sobą robić, jeśli tylko uwolnilibyśmy się do szczętu z narzuconych schematów.

Nie płodzimy dzieci, nie zawieramy małżeństw. Cóż więc miałoby nam fizycznie stać na przeszkodzie?

Dołączmy do tego męski popęd i siłę, kobiecą uczuciowość i mistycyzm, niekoniecznie monogamiczną naturę, poczucie społecznego zagubienia i możliwości Internetu - a otrzymamy dziki koktajl, którego nie sposób pojąć.

Brakuje literatury, przykładów, wzorców, klasyfikacji.

Brakuje języka, bo ten gejowski świat opisać.

To przeraża i fascynuje jednocześnie. Ukazuje się ogrom gejowskich relacji możliwych do wdrożenia To przedsmak tego, co mogłoby się dziać, gdybyśmy w końcu dotarli do punktu absolutnej Akceptacji - własnej i społecznej.

Co by wtedy było?

Czy tworzylibyśmy gejowską hierarchię społeczną? W oparciu o co? Wiek? Pieniądze? Długość penisów?

Czy pozwolilibyśmy na poligamię? Jeśli tak, to na jakich zasadach?

Czy stworzyłyby się podziały na różne grupy, kasty, plemiona? Na typy urody? Na preferowaną rolę w seksie?

Jakie relacje mogłyby panować między takimi grupami oraz między członkami tych grup?

Czy bylibyśmy stali czy zmienni w uczuciach, związkach?

Czy normą nie stałby się ekshibicjonizm i publiczne stosunki?

Jaka siła by w nas wygrała? Nudna acz bezpieczna monogamia? Czy ryzykowna acz ekscytująca poligamia? A może jakiś niesamowity kompromis między nimi?

Ponieważ nigdy w historii geje nie stworzyli cywilizacji od zera - nie stworzyli żadnej Gejowskiej Mezopotamii czy jakiegoś Tęczowego Egiptu - pewnie nigdy się nie dowiemy.

Nawet, gdybyśmy dotarli do stanu całkowitej tolerancji - wciąż dźwigalibyśmy w swoich głowach hetero-schematy, które dyktowałyby nam "prawidłowe" relacje i negowałyby możliwość istnienia innych konfiguracji i układów.

Niemniej oto są pytania, które roztaczają przed głodnymi oczami nieprawdopodobne scenariusze.

Teoretyczne skutki tego, że podniecenie męskiego pochodzenia rozbudza się w męskim ciele. Samozagnieżdża się. Od zakodowanej genetycznie reakcji do wielkich pytań o naszą naturę.

Jesteśmy dziwni. Jesteśmy wspaniali. Jesteśmy przeklęci.

Jesteśmy Gejami.

DM.

***

Wciąż wielu gejów nie do końca akceptuje swoją orientację seksualną - a w Polsce panuje nie tylko spora homofobia, ale też prawdziwy deficyt pomocy psychologicznej dla osób LGBT+. Dlatego też stworzyłem praktyczny poradnik, którym możesz sobie pomóc dojść do porozumienia z samym sobą w kwestii swojej seksualności:

Jak zaakceptować siebie jako geja

Przedstawiam w nim prostą, sprawdzoną i skuteczną metodę (zbudowaną w oparciu o wiele różnych metod psychologicznych) pracy nad swoimi przekonaniami, myśleniem, postawą i emocjami - technikę, którą możesz szybko się nauczyć i samodzielnie stosować w zaciszu swojego domu.

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O PORADNIKU

KUP EBOOKA / KSIĄŻKĘ DRUKOWANĄ

***