Kochać i Ruchać - jak pogodzić 2 sprzeczne natury gejów i zapobiec zdradom

"Jak ktoś naprawdę kocha, to nie będzie miał problemu z dochowaniem wierności". "Jeśli para jest szczęśliwa, to się nie zdradzi" - tjaasssne, chcielibyście! Gdyby to była prawda, to związki byłyby proste, łatwe i przyjemne.

A jak jest naprawdę, to sami dobrze wiecie.

Związki są skomplikowane, zmienne, pełne burzliwych emocji, kłótni i seksów. Nasza neurologiczna złożoność płata nam totalne figle. I zaprawdę powiadam Wam: obyście wiedzieli, co się z Wami dzieje, nim niekontrolowane instynkty zjebią Wam kolejne Walentynki.

Dlatego dziś MEGA ESEJ o tym:

• Skąd się naprawdę biorą zdrady wśród gejów
• Skąd się bierze rozbuchane libido
• Dlaczego tak naprawdę nie kontrolujesz swoich popędów - i co z tym faktem począć
• Po czym poznać, że możesz zdradzić swojego chłopaka (nawet, jeśli teraz uważasz, że tego nigdy nie zrobisz)
• Jak mądrze opanować swoje popędy, nim wywrócą Ci życie

Skąd się naprawdę biorą gejowskie zdrady:

To nie będzie krótki wykład - ale na pewno da Ci do myślenia. I zupełnie inaczej spojrzysz na związki gejowskie i ich zaskakującą złożoność.

Nasłuchałem stereotypów, że "geje to tylko na ruchanie chcą, kierują się wyłącznie kutasami i w ogóle dzicz i degeneracja". Wszystkim podpisującym się pod tym gratuluję przejęcia narracji od miłującego nam kościoła katolickiego i bardzo powierzchownego postrzegania gejów.

Takie argumenty oceniające miałyby zamknąć dyskusję, dlaczego geje zdradzają. Ocenianie zamyka dostęp do zrozumienia, co właściwie się dzieje. Zabija ciekawość. Daje pozór, że rozumiesz daną kwestię - podczas gdy tylko nakleiłeś jej etykietkę i porzuciłeś.

Jasne - geje chcą seksu i to bardzo. 

Ale po pierwsze - nie chcą tylko i wyłącznie seksu. A po drugie - chcieć seksu to nic złego. A po trzecie - hetero też chcą seksu w chuj. Tak samo, jak my. Tylko z nas się robi kurwiszonów, a oni - po katolicku - robią to z prostytutkami.

A teraz czas na głos nauki:

Zacznijmy od tego, że romantyczna miłość, pożądanie seksualne oraz przywiązanie do drugiego człowieka to 3 różne rzeczy - które zachodzą w różnych częściach naszych mózgów. Mówiła bodaj o tym badaczka zakochanych - Helen Fisher.

Możemy kogoś bardzo kochać - ale nie musi to oznaczać, że z automatu pożądamy tej osoby seksualnie. To taka miłość niebiańska - jej przebłyski mogą pojawiać się np. w zażyłej przyjaźni.

Gdy mocno się zakochamy w nowopoznanej osobie - nie jesteśmy też do niej przywiązani z progu. To dlatego istnieje opcja - gdy dostaniemy kosza - by zawczasu "oderwać" to zakochanie od obiektu westchnień i skierować je na kogoś (coś?) innego. 

Mnie się to zdarzyło i wiem, że to możliwe - ale nie możemy się za bardzo przywiązać do tej osoby - bo potem jest coraz trudniej o taki trik.

Ktoś może nas jarać seksualnie - mieć zajebiste ciało, dupę czy kutasa, na punkcie których oszalejemy, dostaniemy seksualnej fascynacji. To nie oznacza, że tę osobę darzymy romantyczną miłością, ani tym bardziej - że się do niej przywiązaliśmy. Po spuście emocje opadają, a fascynacja rozchodzi się po kutasie.

Tak, stąd się biorą właśnie szybkie seks-randki - i to jest całkowicie naturalne zjawisko. Bo z jednej strony mało kto nie chce żyć w celibacie 10 lat, nim pozna idealnego partnera. Ani też brać ślubu po jednym waleniu konia.

Idźmy dalej.

Możemy być z kimś wiele lat - mieszkać z nim, jeść z nim wspólne kolacje - być przywiązanym. Być może miłość romantyczna wygasła. Być może nie ciągnie nas już fizycznie do tej osoby. Ale gdyby nagle zniknęła z naszego życia - pojawiłaby się fatalna pustka. Dziura ciężka do załatania.

Zatem powtórzmy - miłość, seksualność i przywiązanie to 3 różne rzeczy. MOGĄ iść w parze - i czasem idą w różnych proporcjach - ale nie muszą.

To się także może zmieniać z czasem. Nawet, jak ktoś całe życie romantycznie się zakochiwał i podążało za tym pożądanie seksualne - w którymś momencie może postawić wyłącznie na seks bez miłości (znam przypadki). 

Są też typowi ruchacze, który nagle się zakochują i ich życie się zmienia - nagle zaczynają łączyć seks z miłością romantyczną.

Nie ma stałych reguł - ludzie ewoluują - co jeszcze bardziej utrudnia utrzymanie stałych relacji na dłuższą metę. To by wyjaśniało tak wiele, co nie?

Nasze doświadczenia osobiste, emocje, hormony itd. kształtują korelacje między tymi trzema elementami - i nie za bardzo mamy na to jakikolwiek świadomy wpływ.

Zazwyczaj jest tak, że - jako ludzie młodzi - jesteśmy ogarnięci wizją idealnej miłości rodem z filmów romantycznych. Nasza kultura wykształciła taki wzorzec - ale każdy, kto ma jakiekolwiek doświadczenie w związkach wie, jakie rozczarowania generuje taka wizja.

Z czasem romantyczna miłość paruje i dogasa - i trzeba ją podtrzymywać wspólnymi rytuałami. Z czasem siła fascynacji seksualnej także obniża się. I choć partner nadal może nam się podobać fizycznie pod każdym względem - to jednak nie generuje już takich podniet jak na początku.

Nie ma się co winić - z jakiegoś powodu tak jest skonstruowana ludzka seksualność. Szuka podbojów i nowych ekscytacji.

Udowodniono, że nie da się jarać tym samym pornolem w nieskończoność na tym samym poziomie. W końcu szukamy nowych filmików - nowych kutasów, nowych klat i dup - bo mają coś, czego nie mają poprzednie, "zużyte" bodźce:

Elementu nowości.

Nowy bodziec budzi ciekawość mózgu. Intryguje, zmusza do myślenia. I najważniejsze - pobudza układ nagrody w mózgu - dając zastrzyk dopaminy. To dlatego wciąż chcesz włazić na Facebooka czy Instagrama - bo tam wciąż jest NOWOŚĆ.

Mózg kocha nowości - bo się uczy, zdobywa doświadczenia. Z ewolucyjnego punktu patrzenia to jest znakomite rozwiązanie. Gdyby nie te siły - do dziś siedzielibyśmy w jaskiniach i żarli truchło mamuta.

Ale nie tylko o nowości się rozchodzi.

Psychologia ewolucyjna udowodniła, że nawet, jeśli jesteśmy w stałych, szczęśliwych związkach - kątem oka rozglądamy się za innym potencjalnym partnerem. 

Po co? Dla bezpieczeństwa. Gdyby ten odszedł, zginął, zakochał się w kimś innym - mamy plan B, C i D.

Pomyśl - to miało ewolucyjny sens. Dla jednostki jest zbyt ryzykowne pokładać całe nadzieje i zasoby w jednego partnera, który potencjalnie może zniknąć.

Nasze mózgi dbają o nas i próbują nas zabezpieczyć nawet, jeśli wcale tego nie chcemy i nie mamy takich intencji.

Prawda o nas jest bolesna:

Udowodniono, że nim podejmiemy jakąkolwiek świadomą decyzję - nasze mózgi wprowadzają ją w życie milisekundy wcześniej. 

Kahneman dostał Nobla, bo udowodnił, że mózgi robią nas w chuja - a ludzkie istoty nie mają nic wspólnego z jakimkolwiek rozsądnym czy racjonalnym zachowaniem - nawet, jak mają dyplom Harvardu.

Wolna wola nie istnieje. Nie jesteśmy racjonalni. To iluzja wywodząca się bodaj z okresu oświecenia.

Po prostu tak chcemy o sobie myśleć - że jesteśmy świadomi, logiczni itd. To kolejny poziom ludzkiej hipokryzji do obnażenia.

Nie jedz 2 dni i postaw sobie pyszne żarcie przed oczami. Zobaczysz, ile jest warte pojęcie "wolnej woli" czy "samodyscypliny" - gdy Twój żołądek zaleje grelina (hormon głodu). 

Powiedz osobom, które nie mają "genów przywiązania" (które sprawiają, że podczas przytulania wydziela się wazopresyna, które generuje uczucie przywiązania), żeby były wierne jednemu partnerowi. Równie dobrze możesz ludziom bez genów kodujących insulinę powiedzieć, żeby trzymali stały poziom cukru.

Powodzenia.

Jesteśmy praktycznie całkowicie poddani własnej maszynerii biochemicznej i genetycznej. Instynktom, które przez miliardy lat kształtowały się w przyrodzie.

I nie, nie szukam usprawiedliwienia - jak to zaraz powiedzą wszyscy święci - "trzeba ćwiczyć silną wolę." To po prostu głos nauki w tej kwestii.

Oszukujemy się, że podejmujemy jakieś świadome, racjonalne decyzje - ale tak naprawdę te decyzje podejmuje za nas tzw. mózg gadzi (limbiczny).

Nazywa się gadzim, bo jest taki sam, jak u gadów. A gady mają w dupie, czy przyrzekałeś wierność małżeńską i dozgonną miłość. Gady robią, co chcą - kierowane swoimi gadzimi odruchami.

Mózg gadzi generuje nasze emocje, podnosi tętno czy uruchamia potliwość dłoni.

Ta racjonalna kora kognitywna (najnowsza ewolucyjnie) - którą to się tak szczycimy jako gatunek - odpowiada za logiczne rozwiązywanie problemów. Dzięki niej dolecieliśmy na Księżyc. I to by było na tyle.

Poza tym jesteśmy zwierzętami.

Wróćmy teraz do kluczowego pytania: 

Skąd się więc bierze zdrada?

O ile kobiety częściej zdradzają dla pozycji, władzy czy pieniędzy kochanka (też były na to badania, a jak) - faceci zdradzają dla ładnej dupy. I to niezależnie od orientacji. Każdy, kto choć raz był na Grinderze czy Fellow wie, że nikt tam nie wystawia fot ze swoim stanem konta bankowego.

Wiem, że to może nie jest najlepsza prawda do objawienia w okolicach Walentynek - ale geje lecą na ciało. Na ładne buzie, na męskie twarze z zarostem, na klaty, bice, kutasy, dupy i jaja. Możemy sobie opowiadać, jakie to złe i niesprawiedliwe - ale wątpię, by ktoś mógł tę hipotezę podważyć.

Jasne - są dodatkowe elementy - że musi być inteligentny, że ubrany, że coś tam. Ale umówmy się - wygląd to podstawa.

I to ten wygląd jest towarem, którym się handluje w gejowskim świecie. Jesteś przystojny, dobrze zbudowany i masz wielkiego kutasa - a już nie daj boziu sympatyczny i inteligentny - nagle wszyscy chcą się z Tobą przespać. 

Wiem z doświadczenia ;)

(kobiet dotyczą te same reguły - mają być ładne)

Nie ma się co też na to za bardzo oburzać. W końcu jakieś kryterium doboru musi być. I jakie by nie było - zawsze ktoś będzie na lepszej pozycji, a ktoś na gorszej.

Przyroda miała w tym swój sens - bo oceniając czyiś wygląd, tak naprawdę oceniamy jego zdrowie i sprawność. Miliardy lat ewolucji nauczyły nas, że białe zęby i jednobarwna skóra to oznaki dobrej witalności.

No ale to temat na inną rozprawkę. Wróćmy do zdrad.

Do tego dochodzi coś jeszcze - tzw. paradoks wyboru.

Poznawanie nowych gejów NIGDY w historii świata nie było tak proste. Wyciągasz komórkę i jeb - masz. Nie wiadomo, kogo w ogóle wybrać. Ja w ciągu 3 dni dostałem kilkadziesiąt propozycji spotkań. Miałbym sobie wybrać faceta - dżiz - od czego zacząć?

A nawet, jakbym poznał fajnego kandydata - to skąd mam pewność, czy za winklem nie czeka lepszy? A może trzeba było spróbować kolejny raz - z następnym?

To właśnie paradoks wyboru. Im większy wybór, tym trudniej wybrać. A jak już wybierzesz - to masz wątpliwości, czy to był najlepszy wybór z możliwych - w końcu było ich aż tyle!

I tak - to kusi. Jesteś w stałym związku. Ale komórka leży obok i kusi - bo tak jest skonstruowanie to urządzenie. By wciąż dostarczać nowości, by dawać zastrzyki dopaminy, by pobudzać układ nagrody.

Zdrady gejowskie zazwyczaj biorą się właśnie z tego: z hormonów, z emocji, z nagłego oszołomienia seksualnego, ze zbiegu okoliczności, z ogromnego wyboru, z dostępu do Internetu i pobudzania układu nagrody.

A nie z jakiejś ukrytej, perfidnej cechy charakteru - jak niektórzy sądzą - z głupoty czy "rozwiązłości" (coraz mniej lubię to słowo).

Takie osądy zazwyczaj wynikają nie z chęci zrozumienia, co jest przyczyną zdrad - ale z bezkrytycznego przyjmowania osądów społecznych lub z chęci pompowania sobie ego: - och, jaki to ja jestem poprawny i poukładany na tle tej rzeszy jebiących się małp, co nie?

Hipokryzja. Sory.

Zdarzało się, że czasem jakiś młodziak podsyłał mi bez ostrzeżenia swoją dupę. Na jednym z filmików chłopak o przecudnych pośladkach strzelał sobie palcówkę. Dupcia idealna, jakby ulana z miodu - a palce wchodziły w nią miękko i lekko. 

Porażająco podniecające.

I choćbym przysięgał na wszystkie świętości świata, że będę dobrym mężem - to gdybym TE rzeczy zobaczył na żywo, to za siebie nie ręczę. Trzeba by mnie przywiązać do kaloryfera albo uciąć jaja.

Jestem tylko facetem, przepraszam. Mam jaja, mam testosteron, mam potrzeby. Obawiam się, że to byłoby ponad moje siły.

Czy to znaczy, że nie kocham już swojego chłopaka, z którym jestem (wiernie) od 8,5 roku? Czyżby nasze uczucia wygasły? Nie czuję się do niego przywiązany?

Pokazałem mu ten filmik z piękną, palcująca się dupcią. Powiedział, że całkowicie by mnie zrozumiał, gdybym nie wytrzymał. Jemu też stanął w 15 sekund.

I w drugą stronę - gdyby mój chłopak znalazł się z jakimś mega atrakcyjnym i mega napalonym chłopakiem w sytuacji 1 na 1 - i mu uległ - czy to by znaczyło, że mnie nie kocha? Że mam skreślić tyle lat życia z nim - z powodu jakiejś akcji?

I co teraz z tym zrobić? Obwiniać się, że reagujemy na rzeczywistość jak zdrowi faceci? Wykastrować? A może wydłubać sobie oczy, żeby przypadkiem żadne diabelskie licho nas nie uwiodło?

Czy na tym tle w ogóle kogokolwiek jeszcze dziwi, że dochodzi do zdrad? Że geje otwierają związki, żeby jakoś pogodzić te - pozornie - sprzeczne ze sobą natury?

Tak - dziwi to zazwyczaj osoby wychowane w duchu religijnych zabobonów na temat "boskiej miłości". Ludzie od zawsze ruchali się na potęgę na wszystkie sposoby - z kim popadnie i jak popadnie. 

Dorabianie do nas jako gatunku świętego ryja mnie aż śmieszy - zwłaszcza na tle zjawisk, które omówiłem wyżej.

Cofając się w czasie - religie politeistyczne zazwyczaj chyba nie miały problemu z seksem (spójrzmy na starożytną Grecję czy Rzym). Problem z seksem mają religie monoteistyczne, które prowadzają czarno-biały obraz świata - zakłamany, uproszczony tak, żeby tak aby każdy półgłówek mógł go załapać.

To nie ma nic wspólnego z wiedzą o ludzkiej seksualności, psychice czy neurologii. Wprowadza czysty zamęt i prowadzi do absurdów, które wykażę poniżej.

Problem rozbuchanego libido

Jeszcze gorzej, jeśli libido faceta jest bardzo rozbuchane - a przed wejściem w związek miał już sporo różnorodnych doświadczeń seksualnych. Korzystał z życia i nagle ma założyć sobie kajdanki na kutasa.

Z moich ankiet jasno wynika, że na dłuższą metę może być z tym spory problem. Widać było, że im więcej partnerów dany ankietowany miał na koncie - tym częściej z chłopakiem umawiali się na seks.

Jeszcze ci młodzi, mało doświadczeni chłopcy - nie znając wszystkich uciech, jakie ich omijają - są w stanie zatrzymać swoją wyobraźnię, nim zwiedzie ich na manowce. Ale ci, którzy kutasa w niejednej dupie maczali (i niejednego w dupie gościli) - często do kwestii wierności i monogamii podchodzą jak do restrykcyjnej diety.

Jedli tłuste, pulchne pączki - oblane grubym, słodkim nadzieniem - a gdy je nadgryzali, tryskało boskie do szaleństwa nadzienie. 

A teraz niech jedzą kiełki pszeniczne.

No dobra - może nie aż tak :) W końcu w związki wchodzimy raczej z facetami, którzy nam się podobają seksualnie. Te kiełki na początku są smaczne. Jesteśmy nimi zachwyceni. Jesteśmy królami zdrowego stylu życia.

Ale po X latach jedzenia kiełków - myśli o pączkach znów zaostrzają apetyty.

Bijcie nas, wyzywajcie, obrażajcie się na nas i prawcie elaboraty o cudownej, nieskończonej miłości monogamicznej - ale tak jesteśmy skonstruowani jako ludzie.

I żeby była jasność - nie mówię, że monogamia jest zła, głupia czy jest jakimś przeżytkiem. Dla większości par jest w 100% okej - i git.

Na chwilę obecną okej ;)

To, czy związek jest monogamiczny czy nie, to po prostu wypadkowa genów, hormonów, wdrukowanych społecznych przekonań i tysięcy czynników - a nie tego, że jest to jakaś świadoma decyzja. Po prostu Wasze gadzie mózgi się zgodziły w tej kwestii, że ruchacie się tylko ze sobą.

To nie jest Wasza zasługa, że tak wyszło - że mieliście jakieś lepsze zasady moralne, a tamci ludzie to degeneraci. Udało Wam się, że macie w tej kwestii dogadane.

Gorzej, jak się nie dogadają i zaczynają się ukryte ciśnienia.

Zakazany owoc smakuje najlepiej:

Do tego dochodzi to, że zawsze też bardziej chcemy tego, co zakazane. Co niedostępne. To tzw. reguła niedostępności opisana przez prof. Cialdiniego - twórcę psychologii społecznej. Im bardziej więc partner nam zakazuje - tym bardziej tego chcemy.

Kiedyś byłem w związku z chłopakiem, który hodował paranoję, że go zdradzam. Im częściej to sugerował - tym bardziej miałem ochotę to zrobić. Doszło do kuriozum - zaszczepił we mnie ochotę na seks z innym facetem, czujecie to?

Nie zrobiłem tego, ale przyznam, że to było ekstremalne i dało mi do myślenia.

Czy kontrolujesz swoje popędy?

W XIX wieku nie było Fellow, a już wtedy sporo się działo...

Spójrzmy Kochani prawdzie w oczy: nie kontrolujemy swoich popędów.

Zobacz na te wszystkie portale dla gejów. Tam płynie jeden wielki strumień energii seksualnej.

I błagam - nie oceniajmy tego - a już nie "po katolicku". Zrozummy to, co się dzieje - a nie przyklejajmy kolejne etykietki o "patologii" itd. 

Dlaczego nie kontrolujemy popędu seksualnego? Bo to kurwa niemożliwe.

Każdy, kto od kogoś oczekuje, to odrealniony idealista lub szaleniec. Jesteśmy zwierzętami w ładnych ubrankach. Oczekujesz od psa, by przestał szczekać? Od kwiatu, by przestał rosnąć, bo nie masz większej doniczki?

Świadomie kontrolujesz swój poziom testosteronu? Dopaminy? Prolaktyny? Oksytocyny?

Siedzisz z pilotem, naciskasz guziczek i mówisz: oj, dziś trochę przegiąłem z serotoniną?

Nie.

Jesteś złożoną maszynerią biochemiczną - podatną na miliony czynników, które są od Ciebie niezależne. Twoja wolna wolna nie ma tu nic do rzeczy. Nie ma nad tym żadnej kontroli.

Popędem seksualnym można co najwyżej ZARZĄDZAĆ.

Jak?

Podstawowa strategia ochronna przed zdradą:

Nie dawać sobie okazji na żywo.

To tak, jakbyś miał się odchudzać, ale kupujesz sobie 2 kilogramy ciastek, żeby sobie leżały na stole. Po prostu nie dawaj sobie okazji - bo gdy przyjdzie chwila słabości - Twój mózg każe Ci zjeść ciastko i zorientujesz się dopiero, gdy pierwszy kilogram będziesz miał już w pasie.

Tak samo jest z seksem. To są instynkty, z którymi nie da się za bardzo polemizować, gdy się realizują. Ale da się nieco rozsądniej zarządzać sobą, ZANIM przejmą one stery i każą Ci wsadzić kutasa tam, gdzie nie trzeba.

Jeśli ktoś za bardzo Ci się podoba - ogranicz kontakty lub sprowadź je tylko do powierzchownych kurtuazji. Nie zostawaj z atrakcyjnym facetem sam na sam. Nie pogłębiaj z nim relacji - nie szukaj wspólnych tematów czy pasji.

Przysięgam - nie znam ani jednej pary gejowskiej, która by nie miała oczu dookoła głowy. Zamężni od lat faceci przysyłali mi swoje kutasy i perwersyjne SMSy. Świeżo sparowani znajomi siadali mi na kolanach, obejmowali i macali - centralnie na oczach swoich partnerów (i mojego :) ).

Wywołałby to może powszechne oburzenie, gdyby to było u hetero. Ale w naszym świecie - tolerancja jest o wiele dalej posunięta. Przynajmniej moja - bo ja to odbieram jako coś naturalnego.

Natomiast niestety - w takiej atmosferze otwartej homoseksualności naprawdę nietrudno o jedną akcję za daleko - która przez Twojego chłopaka będzie nazwana zdradą (bo dla każdego zdrada może leżeć w innym miejscu).

Po czym poznać, że zaraz możesz zdradzić:

Wczesne wykrywanie sygnałów jest ważne, bo 99% tych rzeczy dzieją się nieświadomie.

Na poziom świadomości mogą przebić się dopiero, gdy będziesz miał już jakiegoś anonimowego kutasa w dupie.

Każdy z nas, nawet będąc w szczęśliwym związku, myśli czasem o seksie z kimś innym.

Każdy z nas ogląda porno. I każdemu z nas w związkach zdarza się gorszy seks - a z czasem nawet coraz bardziej nudny. Walczymy z tym, ale to - niestety - normalna kolej rzeczy.

Gorzej, jak te rzeczy stają się nagminne i dominujące w krajobrazie Twojego życia erotycznego - bo zaczynają tworzyć pewne podłoże do tego, by pojawiła się podświadoma chęć dzikiej akcji na boku.

Co jeszcze może być sygnałem ostrzegawczym:

• rozmawiasz z kolesiami i dążysz do spotkania pod byle pretekstem - tłumacząc sobie, że chcesz tylko pogadać o filozofii Wschodu
• chodzisz w gejowskie miejsca i rozglądasz się za facetami - do klubów itd. Ot, żeby sobie popatrzeć, co nie?
• próbujesz sobie tłumaczyć, że seks nie jest przecież taki ważny - nazywa się to dewaluacją - próbujemy obniżyć wartość postrzeganą czegoś, czego nam brak (może np. dotyczyć kasy)
• wypierasz potrzeby seksualne - uważasz, że albo nie masz potrzeb seksualnych (lub są małe), albo się kontrolujesz, bo jesteś człowiekiem cywilizowanym, dobrze wychowanym, poukładanym i ble ble ble - bullshit - wtedy dopiero Cię te nieistniejące potrzeby Cię sponiewierają (spytaj krypotgejów)
• uważasz, że cały gejowski świat jest "zgniły moralnie", bo tylko chce się ruchać - to może być projekcja - tak naprawdę TY chcesz się ruchać, ale uważasz, że to złe i udajesz, że Ty jesteś święty, a cały świat upada moralnie - a w razie zdrady powiesz sobie "przecież wszyscy to robią, więc o co kaman?"
• próbujesz udowadniać światu, że jesteś aseksualny - wchodzisz np. intelekt, zaczytujesz się Szymborską i udajesz, że z seksem nie masz nic wspólnego;
• sublimujesz - ponieważ nie masz w łóżku tego, co naprawdę chcesz - zmieniasz energię seksualną na np. potrzebę zarabiania hajsu, pakowania na siłce, rozwijania pasji kolekcjonowania znaczków pocztowych
• wynagradzasz sobie niespełnienie seksualne np. obżarstwem lub graniem w gry wideo
• żyjesz życiem seksualnym innych gejów - interesuje Cię za bardzo, co kto z kim robi i w jaki sposób

I teraz najgorsze, co możesz zrobić, to zacząć tępić te sygnały lub je olewać. Uciekać dalej w zakłamania. Jedyna rada - stanąć przed lustrem i powiedzieć sobie wprost - kurwa, chcę kogoś zaruchać. I to nie jest mój chłopak.

To nie znaczy, że od razu rzucisz się na pierwszego lepszego faceta jak kleszcz na dzika. Po prostu uświadomisz sobie, że Twoja energia seksualna w związku poszła w innym kierunku.

Po pierwsze - to nie Twoja wina. Nie popsułeś niczego. Tak czasem działamy (patrz wyżej). Bądźmy w jakiejś mierze wyrozumiali dla siebie - nikt z nas nie jest mistrzem zen, który przejrzał wszystkie pokłady podświadomości.

Po drugie - musisz zastanowić się, co z tym fantem zrobić. Teraz przyjdzie właśnie czas na świadomą decyzję, w którym kierunku podążysz.

Co zrobić ze swoim libido, jeśli nie chce się dać opanować:

Pierwsza opcja - wróć do zachowań, które wymieniłem wyżej. Na jakiś czas podziałają. A świadome ich używanie stanie się na pewien moment jakimś rozwiązaniem. Nie rozwiąże problemu ostatecznie. Ale da Ci czas. I przede wszystkim - będziesz to robił bardziej rozważnie i kontrolowanie.

Ale też wiedz, że długo nie pociągniesz w ten sposób. I możesz w końcu zrobić coś bardzo głupiego, impulsywnego i niebezpiecznego. Możesz dosłownie stracić kontrolę nad sobą.

Druga opcja - kontrowersyjna - zdradzić. Jeśli już nie dajesz fizjologicznie rady, a jednocześnie bardzo kochasz swojego chłopaka i jesteś do niego przywiązany - być może to jedyny, desperacki nieco sposób na zachowanie związku, który budowałeś latami.

Wiem, że pewnie dostanę ostro po mordzie w komentarzach za to, ale cóż - poczytajcie historie facetów bi, którzy żyją w małżeństwach z kobietami, które kochają i do których są przywiązani i z którymi mają dzieci - a jednocześnie odpierdala im totalnie, bo latami hamują na miliony sposobów swoje libido.

Doradzicie im, żeby sobie odcięli jaja? A może chemiczna kastracja lub prawienie morałów o "wyższości ślubów małżeńskich nad chwilowymi pokusami"? Czy może rozwód i cierpienie dzieci - pomimo, że kochają swoje rodziny? 

Bitch, pls. Tu nie ma dobrych rozwiązań i nie jest to niczyja wina.

Jeśli jednak ktoś zawczasu uświadomi sobie, jak jego własny popęd robi z niego zwierzaka, ma szansę zdradzić w sposób - przede wszystkim - w miarę kontrolowany i bezpieczny. A nie na dziko, w chaszczach, z byle kim, kto się napatoczył.

Powiem tak - nie cieszy mnie taka opcja, ale może być mniejszym złem, niż rozpierdalanie swojego związku od środka czy kiszenie się w psychozie, która będzie rzutować na wszystkich. Skoro do szczęścia dzieli kogoś tylko 5 minut konkretnego ruchania - to może... czemu nie?

Trzecia opcja - dogadać się ze swoim facetem. To najbardziej dojrzała i sensowna opcja - choć jednocześnie może być najtrudniejsza.

Łatwiej jest, jeśli Twój facet po pierwsze - też ma swoje potrzeby seksualne i czujesz, że może nie do końca je zaspokajasz (tak, to może działać też w drugą stronę, kowboju) - co nie musi być Twoją winą, bo po prostu nie możesz nagle stać się nowym facetem, żeby go zjarać na nowo.

Drugim ułatwieniem jest, jeśli Twój facet nie jest religijny i "tradycyjny" - i nie ma w głowie tych wszystkich absurdalnych i niezgodnych z wiedzą medyczną dogmatów o moralnościach i kij wie czym jeszcze.

Większość z tym przekonań, które się słyszy o związkach, to totalny bullshit. Są moralizowaniem o tym, jak rzekomo powinno być - podczas gdy przyroda robi z nami, co chce. Nasze hormony i geny mają w dupie, co mówił ksiądz czy pani pedagog.

Wtedy rozmowa jest łatwiejsza i bardziej szczera. Pomagają 2-3 lampki wina - by postawić sprawę jasno. Powiedz, że masz większe potrzeby i się z tym męczysz. Że masz fantazje i boisz się, że życie Ci minie i nigdy ich nie spełnisz. Albo że pragnienia się tak wzmocnią, że będzie Ci mega ciężko się kontrolować - choć się starasz.

Powiedz szczerze i chuj - niech się dzieje, co chce. Czasem nie jest łatwo pokonać wstyd - ale może warto, by skonfrontować się z prawdą.

Każdy zareaguje inaczej - sam najlepiej znasz swojego partnera, więc wyczujesz zawczasu. 

Jedni się wkurwią i zaczną Cię ustawiać, co dla mnie byłoby praktycznie rozwodowe - bo uważam, że partner powinien brać mnie takiego, jakim jestem - razem z moimi słabościami (czym się odwdzięczam - zawsze!). Na złość nikomu nie robię, że mam jaja i odczuwam popęd.

Drudzy będą strapieni i przerażeni, ale będą sprawę rozważać na spokojnie - zastanawiając się nad tym, jak wybrnąć z tej sytuacji.

Jeszcze inni mogą Ci się rzucić w ramiona i podziękować za wyznanie - bo sami czuli to samo i teraz chętnie wraz z Tobą zrealizują się seksualnie na nowych polach.

Słowem - może być różnie. Ale jedno jest pewne - tym wyznaniem zrzucisz z siebie ciężar.

Być może spory.

W idealnym scenariuszu - obaj na spokojnie przegadacie sprawę. Bez obwiniania - ze wzajemną ciekawością, ekscytacją, ale też rozsądkiem rozważycie różne opcje i wybadacie się nawzajem. Zrozumiecie się najpierw, nim siebie ocenicie. To cholernie ważne. 

Jeśli pojawią się nagłe zakazy, nakazy, kategoryczne "nie", tryby rozkazujące czy sugestie, że "jesteś rozwiązły", "zboczony" itd. - to zamyka dyskusję.

Często jest to tzw. maska agresji - Twój chłopak może w środku czuć się bezsilny i przerażony Twoim wyznaniem - więc atakuje go wkurw, żeby dodać mu siły i poukładać wszystko. Co oczywiście nie może się udać, bo jego wkurw raczej nie zmieni tego, że masz ochotę na seks.

Może być też tak, że bulwers uderzy od strony religijno-moralnej - że to w ogóle jest zło, że poczułeś podniecenie na widok kogoś innego, bo przecież "tradycyjnie" wszyscy wszystkich kochają dozgonnie idealną miłością i posuwają tylko jednego partnera przez całe życie.

To też jest gruby temat i w naszym kraju to wręcz standard - masz się czuć jak przestępca, ilekroć zobaczysz ładnego chłopaka i Ci się spodoba. 

Skoro nie czujesz pociągu seksualnego wyłącznie do swojego partnera i dostrzegasz niechcący cokolwiek w świecie poza nim - to w takim razie trzeba Cię sterroryzować - na pewno podziała.

Co wtedy?

Albo będziesz musiał wrócić do omawianych mechanizmów obronnych i wypierania potrzeb. 

Albo zdradzić w sposób kontrolowany i świadomy - biorąc na siebie ryzyko zjebania związku (wbrew temu, co się wydaje, czujne oko zdradę wyłapie szybko). A wtedy stawka jest podbita - bo Twój facet nie tylko będzie bardziej podejrzliwy - ale także wiesz już, że akceptacja zdrady nie przyjdzie mu łatwo.

Najbardziej ekologicznym rozwiązaniem byłoby jasne postawienie sprawy - bez poczucia winy, bo jesteś facetem i masz popęd, jak facet, to nie Twoja wina - i rozstanie się. 

Bo nie wiem, czy w takiej sytuacji jest sens męczyć się dalej.

Wtedy on będzie musiał podjąć decyzję - czy ważniejszy dla niego jesteś Ty - czy jego święte zasady pożycia małżeńskiego. Tak czy inaczej - Ty zachowasz czyste sumienie i będziesz dalej żył w zgodzie ze sobą. 

Serce będzie boleć - ale życie zgodnie ze sobą jest ważniejsze.

Jeśli natomiast będzie dobra atmosfera - może poczucie ulgi, że pewne tajemnice zostały odsłonięte - zacznie się takie planowanie dla żartów, wspólne fantazjowanie o kimś trzecim itd. - to dobry znak. Nie zamiatacie problemu pod dywan - ale rozumiecie i akceptujecie, jak działa Wasza seksualność.

I nagle okaże się, to nie musi kończyć związku. Może być wręcz nowym poziomem związku. Gdzie Ty i Twój facet rozumiecie się dogłębnie na wielu poziomach. Akceptujecie to, jakie macie popędy.

A jednocześnie Wasza miłość i przywiązanie do siebie nad tymi popędami góruje - a nie je zwalcza.

Wtedy już od Waszej wspólnej decyzji będzie zależeć, jak swoje popędy pokierujecie. Ale uważam, że lepiej robić to razem i bardziej świadomie - niż po bokach, w cierpieniu, za plecami. Albo rozstawać się w imię społecznych przekonań o tym, jakie to związki powinny być lub nie być.

Co by zrobił DreamWalker?

Jeśli mój facet powie mi zdecydowanie, że totalnie marzy np. o młodej dupie do zerżnięcia - osobiście wybiorę mu tę dupę, dostarczę mu i zadbam, by było miło, bezpiecznie i zdrowo. Naciągnę mu gumę na jego pięknego kutasa, a w trakcie ruchania będę mu podawał schłodzone drinki.

A jak dojdzie w nim - przytulę go, pochwalę i powiem, że - jak zwykle - jest zajebistym jebaką.

Czemu? Oszalałem?

Nie. Bo wiem, że jego popęd nie rozejdzie się po kościach, bo na niego nakrzyczę. Bo wiem, że to, że poczuł podnietę w stosunku do kogoś, nie oznacza, że mnie nie kocha i nie chce ze mną być.

Bo będzie go to kusić jeszcze bardziej, gdy powiem mu "nie" i oleję jego pragnienia w imię... czego właściwie? I być może on sięgnie po tę dupę - w chwili słabości, gdzieś na wyjeździe służbowym po dwóch piwach - ot, puści mu tama.

I będzie się obwiniał do końca życia, że mnie zdradził. 

Albo nigdy nie zrealizuje jakiejś swojej mega fantazji i będzie cierpiał w samotności - leżąc obok mnie w łóżku i gotując się ze swoimi instynktami. Kocham go i chcę dla niego jak najlepiej. Nie mogę się więc zgodzić na to, żeby musiał podejmować takie decyzje.

Pomogę mu się spełnić, bo tak właśnie robi prawdziwa miłość - kocha człowieka takiego, jaki jest - nie występując przeciwko jego naturze i popędom.

• A jak się zakocha? To się zakocha. Lepiej, żebym wiedział to tu i teraz, a nie za 2 lata.
• A jak mnie nie kocha już? To i tak odejdzie i tak. Co mam z tym zrobić? Zna ktoś tabletki na ponowne zakochanie? Ibuprom Serduszka? lol
• A jak będę zazdrosny? Będę! To znaczy, że wciąż mi na nim zależy! I że muszę się o niego starać, żeby mi jakaś młoda dupa go nie sprzątnęła sprzed oczu ;)
• A jak się poczuję odtrącony przez niego? Wiem, że tak mnie kocha - że szansa jest mała. Seks z innym nie oznaczałby, że mnie odtrąca.
• A jak "za bardzo" mu się spodoba? To chcę przy tym być - chcę być w tym wspomnieniu w jego głowie, gdy "za bardzo" mu się spodoba. Bo mam wpływ na rozwój wydarzeń. A nie np. siedzę w domu przed kompem.

I ch** mnie obchodzi, co kto o tym myśli - to wyłącznie sprawa między mną a moim chłopakiem. 

Dla mnie to jest właśnie miłość między facetami. Oparta nie o kościelne zabobony i kazania z ambony (sry za rym), ale o fizjologię człowieka i zrozumienie jego neurologii. O mądre zaspokajanie jego podstawowych potrzeb i kreatywne spełnianie pragnień.

Inni będą w tym widzieć "zdemoralizowanie". Albo "zatracenie w popędach" i wszelkie inne oznaki upadku kultury oraz cywilizacji.

Albo chuj wie, co jeszcze im klecha wyszeptał na ucho ;)

Wielu ludzi ma wizję grzesznego, wadliwego człowieka jako istoty skłonnej do autodestrukcji - i gdyby tylko pozwolić ludziom na realizację swoich instynktów, momentalnie dojdzie do ostrej patologii i zezwierzęcenia ponad wszelką miarę.

Słyszymy ten bullshit od lat:

• Gdyby tylko pozwolić na aborcję "na pstryknięcie" - to zaraz KAŻDA nastolatka by sobie zachodziła w ciążę i ją usuwała dla zabawy. 
• Gdyby tylko pozwolić na eutanazję, to momentalnie - po jednym kaszlnięciu - każdy zabijałby swojego dziadka czy babcię. 
• Gdyby tylko pozwolić gejom na małżeństwa - zaraz powstałyby postulaty małżeństw z kozami czy psami.
• Gdyby tylko pozwolić swojemu facetowi zaruchać raz - to momentalnie pójdzie w rżnięcie bez kontroli i umiaru, ponieważ tak naprawdę jest bezrozumnym jebaką, któremu sperma zalała resztki mózgu, co nie?

Nie.

Ludzie są - gdy dasz im wolność i wybór - często o wiele mądrzejsi i odpowiedzialni, niż się wydaje. I pewnie - skrajności zawsze się znajdą. Ale przeważnie większość zrównoważonych ludzi reaguje dość rozsądnie w korzystaniu ze swojej wolności.

Dla mnie taka otwartość to kolejna odmiana prawdziwej, męskiej miłości. Wyższa, bo taka, która przestała być zaborcza ze strachu o utratę partnera (to jest mega słabe i to widać). Miłość, która nie straszy grzechami i jest tak pewna siebie i silna, że wie, że nie zniszczy jej ktoś z zewnątrz.

Miłość, która ufa i która wie, że ten, którego się kocha, jest mądry i wie, co robić.

Dlaczego o tym piszę?

Bo właśnie z okazji Walentynek miałem taką szczerą rozmowę z moim facetem. I potoczyła się bardzo spokojnie, na luzie. Daliśmy sobie czas i przestrzeń na wzajemne otworzenie się przed sobą pod tym kątem.

I to było piękne.

Ja zrozumiałem jego fantazje i potrzeby. On poznał i zrozumiał moje. Powiedzieliśmy sobie, jakie mamy wyobrażenia i co chętnie byśmy zrobili z kimś w łóżku.

Od jakiegoś czasu taki pomysł tlił się nam z tyłu głowy (ostatnio zwracaliśmy uwagę na różnych facetów na ulicach) - ale po otworzeniu się, para z dupy zeszła - i możemy o tym otwarcie porozmawiać.

I jakoś nie wpadliśmy w otchłań zgnilizny moralnej - nadal się kochamy i jesteśmy ze sobą bardzo blisko. Zbliżyliśmy się do siebie jeszcze bardziej. Bo już nie mamy jakiś sekrecików po kątach - każdy wie, na czym stoi.

To nie znaczy, że jutro otwieramy zapisy do ruchania 24/7. Że nagle puścimy się w wir podbojów? Nie - właśnie to jest piękne w takich świadomych związkach, że decyzja należy do nas. I zdając sobie sprawę z tego, co nami kieruje, jesteśmy w stanie świadomie podjąć decyzje, co z tym robię.

Zapewniliśmy się wzajemnie o szacunku dla naszych decyzji. O chęci szukania kompromisów.

W ten sposób otwarliśmy się mentalnie - co było niesamowicie satysfakcjonujące.

Bez parcia, bez pretensji, bez schizowania się. Dwoje dorosłych, dojrzałych facetów, którzy są ze sobą już tyle lat, powiedziało sobie, że cieszyłaby ich wizja kogoś nowego w seksie.

I kiedyś, w przyszłości, jeśli będzie ku temu okazja, podzielimy się być może z kimś swoją miłością - dla zabawy, podniety, radości. I tyle. W zdrowy, cywilizowany sposób. Bez płaczu i zgrzytania zębów. Bez presji, bez ukrytych desperacji.

Czy nie tak to właśnie powinno wyglądać?

Pamiętam te pełne jakby oburzenia komentarze pt. "czy nie można się było wyszaleć przed związkiem?". Ludzie Kochani. A czy nie można się w życiu np. raz najeść i nie potrzebować żarcia już do 80 roku życia? Nie można np. spać przez rok, żeby potem 10 lat jechać na jawie 24/7?

To tak nie działa przecież.

Jesteśmy tylko ludźmi, a nie robotami, które da się zaprogramować pod swoje widzimisię. Mężczyznami. Gejami. Ze swoimi potrzebami, pragnieniami, fantazjami i obawami. Ze swoimi silnymi stronami i słabościami.

Prawdziwa miłość to nie próba tresury i wytępienia naturalnych potrzeb ciała i umysłu. To pełne ich przytulenie - takimi, jakie są. Póki to nie krzywdzi w oczywisty sposób osób drugich i trzecich - to w czym problem?

Czy jeśli pewnego dnia wspólnie przelecimy młodego chłopaka, który będzie tego BARDZO chciał - przy okazji i jemu dając fajne doświadczenie - to czy komuś stanie się krzywda? Czy rozpieprzy nam to związek?

To co to za związek, który rozwala się o jakiegoś pierwszego lepszego chłopaka i o to, co właściwie w naturalny sposób siedzi w większości z nas?

To ja pieprzę taki związek, sory - utrzymywany nie miłością i chęcią czynienia dobra, ale terrorem i tłamszeniem się nawzajem. Już to przerabiałem i ja podziękował już.

Szczęśliwie - daliśmy sobie wsparcie i zrozumienie. Dziękuję mojemu Facetowi, że jest tak mądry i to rozumie. I ja rozumiem jego w 100%. To był najlepszy prezent na Walentynki, jaki mogliśmy sobie dać.

***

Cóż - domyślam się, że za moment spadnie na mnie krytyka, że dopuściliśmy do siebie jakąkolwiek opcję seksualną spoza związku - że to wszystko jest "nie do pomyślenia", bo "mnie by nie przyszło do głowy, żeby..." itd. 

No trudno. 

Uważam, że lepiej jasno postawić sprawę, niż męczyć się z własną fizjologią, kastrować się lub zdradzać się po kątach, żeby pozbyć się seksualnej frustracji.

Dziubdziuś całuje Pimpaska :*

Miłość w 3D.

Chłopaki obchodzą 10. rocznicę związku ;)

Gdy koledzy liżą Ci dupę ;)

Nie gniewaj się, strzelimy Ci loda.

Nie pierdol, żebyś nie chciał ;)