Jestem wkurzony i mam powody - Sztuka Bycia Gejem jest zagrożona...

"Hej, Dream, czemu teraz trzeba się LOGOWAĆ na konto Google / Gmaila, żeby zobaczyć Twojego bloga?"

Tak, trzeba. A jak ktoś nie ma konta? To musi je założyć.

A czemu? Bo tak wymyślił Google. Do którego należy serwis Blogger, na którym publikowany jest niniejszy blog. I to tworzy pewne problemy...

Właśnie patrzę sobie w statystyki i podziwiam, jak pięknie liczba wyświetleń leci na łeb na szyję. I mogę sobie tylko wlepiać wzrok w ekran i popijać wino, bo niewiele więcej mi zostało.

To niej jest mój serwis. Nie moja infrastruktura. Nie moje decyzje.

Szkoda tylko, że to mój blog - który budowałem przez ostatnie... 14 lat (już 18 lutego minie rocznica). Niektórzy z odwiedzających dziś tego bloga mieli 4 latka, gdy klepałem tu pierwszy raz w klawiaturę.

Dziś, 554 posty dalej, czuję się, jakbym nie posiadał tutaj nic.

Blogger się sypie i to powoduje dalsze problemy

Google kupił sobie Bloggera lata temu, ale umówmy się - nie jest to dla niego żyła złota. Główne przychody firmy Brina i Page'a pochodzą z reklam w wyszukiwarce. Reszta jest tylko zbiorem darmowych usług i serwisików, które w każdej chwili mogą zostać ubite.

Podobnie jak ten blog - może zostać w każdej chwili usunięty przez administrację. Widziałem już, jak to wygląda w praktyce. Po prostu blog znika. Nie można nawet pobrać jego kopii zapasowej (wbrew temu, co mówią - treści się nie pobierają).

Ginie wszystko.

Od wielu miesięcy nie mogę tutaj  także nawet napisać komentarza pod własnym nickiem. Bo nie. Wywala mi errora i nic nie mogę zrobić.

Serwis jest w coraz gorszym stanie technicznym. Nikt nad nim nie pracuje - nie widać żadnych ulepszeń. To takie sklejone taśmą klejącą cyfrowe gówno.

Gdy zaczynałem, było idealnym wyborem. Darmowe, szybkie. Nigdy też nie sądziłem, że aż tak daleko sprawy posuną się z tym blogiem i z Homofascynacjami.

Niedawno licznik nabił tutaj 9 000 000 wyświetleń. Zacierałem ręce, gdy w końcu będzie 10. Ale zdaje się, że nieprędko się to stanie.

Skoro trzeba się logować. Zakładać konta. Cudować.

Fakt, że coś zmieniają, jest jak zły omen. Jak glitch w Matrixie - oznacza, że ktoś coś majstruje i nie wiadomo, co chce osiągnąć. Wątpię, by serwis został ulepszony. Sądzę, że raczej będą go wygaszać, bo najpewniej nie jest raczej zbyt rentowny. Najpewniej jest im wszystko jedno, skoro ucinają sobie zasięgi.

A to oznacza, że nadciągają zmiany:

Dziękuję sobie za to, że stworzyłem nową inkarnację HomoFascynacji. Z kilku względów.

Wiem już, że mój polski hosting nie zniszczy mnie za zdjęcie kutasa na serwerze.

Wiem już, że mogę pozycjonować w Google równocześnie i starego bloga, i nową stronę - i nie zeżrą się, nie skonsumują się, że Google nie zrobi mi bubu i nie ukaże jakimś shadowbanem za powielony content.

Wiem już, że... da się. Po prostu się da.

To uchyla mi drzwi do stworzenia nowej Sztuki Bycia Gejem. Już nie jako blogaska. Ale jako większego serwisu z rozmachem. 

I choć wizja ta serio, ale to serio mnie kusi - są też spore wyzwania.

1) Mam do przeniesienia TONY contentu. Ponad pół tysiąca wpisów. Niektóre mega długie. Żartów nie ma. Wiem, ile pracy było przy przenoszeniu HomoFascynacji. Tutaj jest tego ... nie wiem ... z 10x więcej.

2) Transportuję jeszcze bardziej kontrowersyjną treść. GIFY z konkretnym seksem. Ostre foty. O ile opowiadania mój hosting zniósł - nie wiem, jak podejdzie do tych treści.

Gadałem z nimi. Powiedzieli, że "póki nikt nie zgłasza problemów, to mogę se publikować, co chcę". Przeczytałem regulamin. Wiem, z czym to się je. Wiem, że nie mają - teoretycznie - podstaw się dowalić.

Teoretycznie. Bo to wciąż jest dzierżawiona infrastruktura. I mogą se z nią zrobić, co chcą. Na przykład zmienić regulamin...

Także jest dylemat, co dalej robić.

Wiem, że ten content wizualny też jest dla Was ważny.

Mimo to świtała mi myśl, czy Sztuki Bycia Gejem nie.... ucywilizować. Luźne myślenie, ale nie wiem... może trzeba pożegnać się z porno i wypłynąć na szersze wody?

Na przykład zacząć tworzyć content livestylowy - także o zdrowiu, urodzie, modzie, randkowaniu, a nie tylko o seksie?

Może to powinien być portal - duży serwis - gdzie pojawią się reklamodawcy i który będzie się utrzymywał - idąc w świat dalej i dalej?

Porno na tym blogu owszem - przyciągnęło wiele pszczółek do miodu. Ale także zamknęło mi wiele drzwi przed nosem. Na YouTubie mam ograniczenia (nie mogę nawet dać linka do bloga). Na Facebooku też - tam także nie wymienicie się linkiem do artykułu z tego bloga - bo adres gay-relations.blogspot.com trafił na czarną listę.

Taki paradoks. Na YouTubie można pokazywać bez problemu np. walki MMA, gdzie stado wytatuowanych patusów prosto z więzienia wygraża sobie i leje się po mordach. Ale już temat seksu jest tabu i na cenzurowanym.

I coś jeszcze. Odwiedzin na blogu było sporo. Ale...

Statystyki od dawna już nie rosną:

To statystyki od 2011 roku. Czy 2010 - jakoś tak. Wtedy podłączyłem tutaj analitykę, żeby wiedzieć, co się dzieje.

Widzicie ten wielki skok? To było Boże Narodzenie w pierwszym roku pandemii. Fakt - pisałem sporo. Naprawdę sporo. Ile dałem rady. Nawet wręcz się wypaliłem na jakiś czas. Dalsze próby intensywnego pisania nie powodowały już takich skoków.

Może temat seksu po prostu się wyczerpał? Bo biorąc to na chłodny rozum - ileż można pisać o seksie?

Może to wszystko znak, żeby wypłynąć na inne wody? Iść bardziej w stronę mainstreamu? A może nie? Może zaszyję się w swojej hermetycznej porno-niszy i sobie tutaj posiedzę?

A może... Czas na emeryturę?

Nie wiem - zastanawiam się "na głos", co z tym wszystkim począć. Bo coś chyba zrobić trzeba, co nie? Blogger nie przedstawia już większych perspektyw.

Dodatkowo stawkę podbija fakt, że niestety mój czas jest ograniczony. Wiadomo - praca, życie, tysiące spraw. Stworzenie nowego serwisu to poważne przedsięwzięcie. Jeśli miałbym się za to wziąć - musiałbym mocno, ale to mocno się sprężyć.

Z drugiej strony - dostaję od Was mnóstwo bardzo ciepłych maili. I podziękowań za tego bloga i za to, co tutaj jest. Dziękuję Wam serdecznie z całego serca za te słowa - bo naprawdę wierzcie mi - to właśnie one są główną siłą napędową tego, że od tylu lat chce mi się tutaj wracać i szarpać z nieudolnym Bloggerem. I wciąż coś pisać i tworzyć.

(i przepraszam z tego miejsca, że odpisywanie wygląda tak, jak wygląda...)

I wiem, że nowe treści nie powstają tak szybko, jakbyście chcieli. I jak ja bym chciał. Ale mimo krótszych lub dłuższych przerw - wciąż coś tutaj się działo. Wciąż spływała świeża sperma.

Aż do dziś.

***

Póki co muszę ochłonąć. Wziąć oddech. Przemyśleć to wszystko. Nabrać dystansu. Wszystko wskazuje na to, że 14. urodziny tego bloga nie będą zbyt huczne.

Będą bardziej refleksyjne.

Na wszelki wypadek stworzyłem kopię zapasową bloga, choć niestety w formie, która utrudnia jej ewentualne dalsze użycie. Treści więc będę też kopiował osobno - żeby w razie czego nie przepadły.

Dajcie znak, co o tym wszystkim myślicie. O ile... chce Wam się zalogować...