Sposób introwertyka na przetrwanie w świecie, który zakochał się w ekstrawertyzmie

Zamiast iść na huczną imprezę, wolisz poczytać książkę lub pooglądać serial? Zamiast pracy w wesołym i hiperaktywnym zespole, pragniesz zamknąć się w 4 ścianach i tworzyć rzeczy po swojemu? Nie lubisz podejmować ryzyka ani wszczynać konfliktów? A może do tego - zamiast robić 100 rzeczy naraz - wolisz pracować dłużej nad jedną rzeczą?

Być może jesteś introwertykiem.

A jeśli tak - to mam dla Ciebie 2 wiadomości: dobrą i złą.

Zła jest następująca:

Nasza kultura wyraźnie promuje ekstrawertyzm.

Bycie duszą towarzystwa, posiadanie setek (płytkich) znajomych, ciągłe chodzenie na imprezy, zdobywanie trofeów, uznania społecznego, popularności - wszystkie te objawy ekstrawertyzmu są pożądane, choć nie zdradzane wprost.

Z kolei siedzenie w domu, zawieranie mniejszej liczby bardziej zażyłych znajomości, posiadanie bogatego życia wewnętrznego - to jest niemal dla niektórych objawem choroby psychicznej; obłędu czy też jego zalążkiem.

Świat ciągle gada i gada.

Uznał, że ciągłe zawieranie znajomości - nieważne z kim i po co - jest samo w sobie czymś cudownym i pożądanym. Fetyszyzm ciągłego przebywania z innymi, impreza jako metafora życia i obietnica ostatecznego spełnienia.

Ekstrawertyzm promuje się w filmach, serialach, w mediach.

Nastolatki imprezują, kobietom zależy wyłącznie na nowych botkach od Prady, a faceci chcą się tylko popisywać swoimi samochodami przed innymi.

Jeśli - podobnie jak ja - nie widzisz siebie w tym całym cyrku - to możemy sobie podać rękę.

Jest nam w życiu gorzej, niż typowym ekstrawertykom.

Musimy wielokrotnie zmuszać się do bycia bardziej towarzyskimi, niż w rzeczywistości jesteśmy. Musimy maskować swoją chęć do siedzenia w domu, by otoczenie nie uznało nas za kompletnych dziwaków.

A to przecież cecha, na którą wpływu nie mamy.

Zatem czas na dobrą wiadomość:

Nadchodzi epoka introwertyków.

Zachód właśnie połapał się, że ich firmy przejmowane są przez Azjatów - których kultura bardziej wspiera introwertyków.

Bo postęp nie zależy od liczby aktów ciągłego zawracania dupy. Ani od imprez, na jakich się było.

Jak to ładnie ujęła Susan Cain w swojej prze-genialnej książce "Ciszej proszę – siła introwersji w świecie, który nie może przestać gadać" (polecam!!!) - E=mc2 nie wymsknęło się nikomu podczas imprezy.

Najwybitniejsze dzieła nie powstały między jednym drinkiem a drugim.

To efekt introwertycznego poświęcenia się czemuś.

To efekt często lat samotności spędzonych nad zgłębianiem arkan egzotycznych dziedzin i prób stworzenia czegoś większego.

30-50% ludzi to introwertycy. Wiele wybitnych osób było / jest introwertykami:

• Wisława Szymborska
• Albert Einstein
• Tomasz Edison
• Leonardo da Vinci
• Ernest Hemingway

To nie przypadek, że dokonali tak wiele w swoim życiu. Zamiast biegać z imprezy na imprezę, serio traktowali swoje życie i robili, co mogli, by wykorzystać je jak najlepiej.

Teraz psycholodzy biją się w pierś i przepraszają. Że nie doceniali introwertyków. Że posądzali ich o różne choroby psychiczne (pozdrawiamy Harvard).

Zachód w panice przed stratami zaczyna rozumieć swój błąd. Błąd niedoceniania introwertyków.

Bo dzisiejsze technologie internetowe (Google, Facebook itd.) to dzieło introwertyków. To oni siedzieli w garażach i coś tworzyli.

Jak sobie poradzić ze swoim introwertyzmem - 4 porady:

1. Uszanuj siebie. Jeśli jesteś intro - masz do tego prawo i nikt nie ma prawa Cię oceniać. Nie chcesz iść na imprezę - to nie idź. Nie zmuszaj się dla kogoś. Krzywdy nikomu nie robisz. Wszystko jest z Tobą w 100% OK.

2. Edukuj ludzi. Jeśli znów jakiś ekstrawertyk siądzie Ci na głowie (też tak miewasz?), wyedukuj go. Powiedz, że jesteś introwertykiem, inaczej odbierasz świat, potrzebujesz spokoju i samotności, by robić swoje. Powiedz, że wokół introwertyków narosło wiele szkodliwych mitów i że najwięksi wynalazcy, naukowcy i ludzie sztuki byli i są introwertykami.

3. Urządź sobie życie po swojemu, bo masz do tego prawo. Chcesz mieszkać w domku na wsi, z ogródkiem itd.? Pracować w ciszy i skupieniu, samotnie w swojej pracowni? Więc tak zrób. Nie wszyscy chcą i powinni mieszkać w dużych miastach i latać po klubach. 

4. Ograniczaj bodźce, które Cię rozpraszają. Poświęcasz się czemuś i chcesz mieć święty spokój? OK. Wyłącz telefon, Facebooka itd. Aby optymalnie funkcjonować, musisz ściśle regulować kontakty z innymi - szczególnie te pozbawione sensu.

I witam w gronie tych, którzy tworzą postęp :)

Do napisania!

***

Wciąż wielu gejów nie do końca akceptuje swoją orientację seksualną - a w Polsce panuje nie tylko spora homofobia, ale też prawdziwy deficyt pomocy psychologicznej dla osób LGBT+. Dlatego też stworzyłem praktyczny poradnik, którym możesz sobie pomóc dojść do porozumienia z samym sobą w kwestii swojej seksualności:

Jak zaakceptować siebie jako geja

Przedstawiam w nim prostą, sprawdzoną i skuteczną metodę (zbudowaną w oparciu o wiele różnych metod psychologicznych) pracy nad swoimi przekonaniami, myśleniem, postawą i emocjami - technikę, którą możesz szybko się nauczyć i samodzielnie stosować w zaciszu swojego domu.

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O PORADNIKU

KUP EBOOKA / KSIĄŻKĘ DRUKOWANĄ

***