3 upiory polskiego geja - czyli o czym musisz wiedzieć, będąc gejem w tym kraju

Możemy to nazwać przeznaczeniem, wolą Boga, ruletką czy totolotkiem. Ale jedno wiemy na pewno - padło na Ciebie. Coś tam masz pochrzanione w genach i dlatego lecisz na facetów jak polska młodzież na wyspy brytyjskie. Tam, w UK, pewnie nie byłoby to wielkim problemem - tutaj, w Polsce, problemem jest w jakimś stopniu dla każdego.

1. Samotność

Samotność zdaje się być wpisana w życie polskiego geja niemal genetycznie. Jest nas tylko niecałe 6% (choć to wciąż statystyka dyskusyjna, bo jakaś część gejów zaparła się i nie przyznałaby się do swojej...

... orientacji nawet z pistoletem przy głowie, a jeszcze jakaś inna część gejów żeni się i ma dzieci). To mało. Idąc po dużym centrum handlowym, nawet nie co 10-ty facet jest gejem. Do tego trzeba doliczyć społeczne konwenanse, które ograniczają nam możliwość podrywu w miejscu publicznym. Wiec schodzimy do podziemia - do podejrzanych klubów i oczywiście internetu. Do tego trzeba dodać publiczne wypowiedzi naszych posłów, których poglądy to wczesne średniowiecze, oraz obelżywe, ociekające nienawiścią komentarze w internecie na temat gejów. To wszystko tworzy klimat społecznego wykluczenia, w którym statystyczny polski gej musi egzystować. I choć na szczęście większość z nas zdaje się już akceptować swoją orientację - to jednak na wszelki wypadek zachowujemy ją raczej w tajemnicy. Nie mówimy o sobie rodzicom, a nawet jeśli - to i tak zachowujemy w tajemnicy szczegóły. Dalszej rodzinie też zazwyczaj się nie mówi, a już w pracy to odpada całkowicie. Nie łapiemy się z facetem za rękę w parku, nie całujemy się publicznie, aby nie dostać lampy od dresa. I możemy udawać, że nas to wszystko nie obchodzi, ale tak naprawdę czujemy się (przeważnie) obywatelami drugiej kategorii. Chcąc nie chcąc - wdrukowano nam w końcu pewne społeczne normy. I choć je ewidentnie łamiemy, wciąż w naszej głowie może nam szeptać, że normalni to my nie jesteśmy. Buduje to poczucie samotności. Gdzie inni, "zdrowi" ludzie mają swoje szczęśliwe rodziny, jedzą wspólne obiadki w swoich domach na przedmieściach, z basenami koniecznie i wodnym oczkiem, z labradorem przy nodze uprawiają jogging i mają udaną pracę. A my? A my jak szczury wijemy się na peryferiach społeczeństwa, usilnie próbując odnaleźć kolejną "prawdziwą, dozgonną miłość" w świecie facetów pełnych testosteronu i nadmuchanych pornolami ambicjach seksualnych. Powiesz, że jestem pesymistyczny. Owszem, jestem. Geje i lesbijki podobno w 50% są z kimś w stałym związku. Podobno. Moje obserwacje mówią co innego. Mało, że to może nie być 50%. To na dodatek zdrada faktycznie jest ponurą regułą w gejowskim półświatku. Ubolewam nad tym.

2. Lęk

Jako geje boimy się - co z czasem niestety nabrało formy choroby psychicznej. Nie ma w tym jednak nic dziwnego dla nikogo, kto się nam przygląda bacznie nie tylko szkiełkiem i okiem, ale też sercem. Cóż bowiem za perspektywy ma w tym kraju taki gej z małego miasta, który ledwo to odkleił się od katolickiego zaścianku, a przed nim jawi się wiele lat samotnego poszukiwania miłości i w miarę dobrej pracy..? Podejrzewam, że wielu z nas widzi siebie za kilkadziesiąt lat w bujanym fotelu, z biblioteką tanich, gejowskich romansideł, z tabunem kotów kręcących się przy kostkach. Widzi siebie zgnuśniałych i biednych, ograbionych przez ZUS i fiskusa, niezrealizowanych ani zawodowo, ani uczuciowo. Lęki te wzmagają się także u par. W końcu nasi genialni, światli i otwarci posłowie zadecydowali, że parom (żadnym! - ani hetero, ani homo) nie przysługują podstawowe prawa człowieka. Jak więc się tu nie bać, skoro pewnego dnia może przyjść nam stanąć przed sądem i zeznawać pod przysięgą przeciwko miłości swojego życia. Być może pewnego dnia nie doprosimy się w szpitalu informacji i stanie jej życia i zdrowia, ani nawet na co umarła. Tragiczne i bolesne. A idąc ulicą wieczorem też nie możemy czuć się bezpiecznie, bo przecież taka "ciota" to łatwy cel dla dresów.

3. Wstyd

O tym rzadko się mówi. Wstyd bowiem jest jedynym uczuciem, do którego... wstyd się przyznać. Często sami sobie nie zdajemy sprawy, ile w nas tego może tkwić, i dopiero odnalezienie w sobie odwagi pozwala nam na szczerą introspekcję odnośnie tego, jak się czujemy sami z sobą. Czy jesteś gotowy powiedzieć całemu światu o swoich problemach, obawach, pragnieniach? Jeśli nie, może blokadą być wstyd i warto rozważyć, czy ta emocja nie rozpleniła się na poletku naszej duszy za bardzo. Wstydzimy się tego, kim jesteśmy. Wciąż mówienie o swojej orientacji sprawia nam kłopot, bo wiemy, że większość niedouczonego społeczeństwa natychmiast robi w głowie najbardziej perwersyjne obrazy tego, co robisz w łóżku. Twoja matka i ojciec będą wyobrażać sobie, jak ssiesz kutasy, jak stado mięśniaków ładuje Cię w odbyt jeden po drugim - albo nawet wszyscy naraz. Śmieszne? Straszne? Żenujące? Albo może wszystko jednocześnie? A potem nie wiedzieć czemu masz ochotę wszystkim tłumaczyć, że ostatni raz robiłeś to rok temu i to było tylko wspólne walenie z kolegą po pijaku. A potem myślisz sobie, że co ich to właściwie obchodzi. Cóż - wszyscy czasem łapiemy się w te pułapki myślowe.

***

Te trzy upiory są wpisane w życie polskiego geja. Jako polscy geje musimy się nauczyć z tym żyć, akceptować to, co czujemy, a następnie podejmować działania wciąż mając świadomość pojawiających się emocji. Nie zwalczymy ich, nie rozpadną się one jak domek z kart. Wstyd, lęk i samotność to wezwania do działania. Trzeba działać Z tymi uczuciami, a nie przeciwko nim - w momencie, gdy już poczujemy, że jesteśmy gotowi.

I oczekiwać, że ten moment nadejdzie.

Na koniec dodam jednak pozytywną informację - o tyle pozytywną, o ile obchodzi Cię, co myślą ludzie. Poparcie dla gejów powoli i systematycznie rośnie. Badania mówią, że wystarczy, aby 10% społeczeństwa przekonało się do czegoś, aby powstał efekt kuli śnieżnej i dana opinia stała się w krótkim czasie powszechna. Miejmy nadzieję, że tak się stanie również w Polsce i następnie głosowanie w sprawie związków partnerskich (podejrzewam, że w kolejnej kadencji Sejmu) będzie wyglądało inaczej.

PS Jak widzicie, wygląd bloga nieco się odświeżył. Do postów będę też starał się dodawać cieszące oko zdjęcia - bo tak uzyskuje się podobno lepszy odbiór :) Sprawdzimy to zatem.

PS 2 Czy macie jakieś sugestie, jakie tematy powinny się na blogu pojawiać częściej? Piszcie komentarze lub ślijcie maile. Pozdrawiam.