Szczepionka na zakochanie - 3 kroki, jak uniknąć zbędnego cierpienia

To był piękny listopadowy wieczór. Szykowała się zacna impreza u mojego znajomego. Drzwi jednak otworzył mi ktoś inny - przystojny, męski brunet o boskim zaroście i ciemnych oczach. Jego proporcjonalna sylwetka i seksowny chód opowiedziały mi szybko same dobre historie o jego zdrowiu, sprawności i witalności, której mógłbym zaznać w najbardziej rozkosznym momencie.

Gwałtowny przypływ hormonów, bijące serce moje i pot na czole zwiastowały jedno - że chyba zaraz się zakocham...

Z tego przypływu podniecenia zdecydowałem się wyjść na chwilę do łazienki. Tam przemyłem twarz zimną wodą, spojrzałem w lustro i spytałem siebie: Dream, co Ty kurwa odpierdalasz?

Nie wiem, skąd się wziął we mnie ten popęd nieczysty - czy z jakiegoś nieopisanego pragnienia? Ukrytej desperacji? Chęci bezsensownej kopulacji z obcym samcem?

Wróciłem do znajomych już w nieco innej, ostudzonej tonacji. Straciłem przystojniaka o oczu, skoncentrowałem się na dobrej zabawie, muzyce i baletach.

Jednak tego wieczoru było mi jeszcze dane spotkać się z nim. Na klatce schodowej, przy oknie, gdy palił papierosa. Stał sam, zamyślony puszczał dym prosto w twarz obrażonego księżyca. Podszedłem, poprosiłem o fajkę (podpalam tylko na imprezach, czyli b. rzadko) i zaczęliśmy leniwą rozmowę.

Rozmowa ta wyjawiła mi kilka rzeczy. Że ono on często odwiedza gejowskie kluby. Że ukradł matce samochód, że liczy sobie niespełna 18 lat i jeszcze nie zrobił prawa jazdy. Że imprezy to główny trzon jego krótkiego życia. A jego największą fascynacją jest układanie włosów.

Siano.

Wróciłem do mojego lustra zwierzeń i powiedziałem: Chyba Ci odjebało, Dream.

Odkochaj się, póki to łatwe

Wszyscy znamy te smutne historie nieszczęśliwych gejowskich, nieodwzajemnionych miłości. Gdy już ruszy do boju cała ta hormonalna mechanika zagłady - każdy krok głębiej sprawia, że coraz trudniej się wycofać.

Problem jest jednak taki, że rzadko zdajemy sobie sprawę z tego, że "oho, zaczęło się".

Najczęściej zdajemy sobie sprawę post factum - ubierając się, wyrzucając do kosza zużyte prezerwatywy, pod prysznicem, zmywając z siebie nasienne dowody rozkoszy. A czasem po prostu po kolejnej, niewinnej rozmowie z NIM. 

Dociera do nas, że oto wpadliśmy jak śliwka w szambo. Uświadamiamy sobie, że właśnie gramy główną rolę w gejowskim dramacie romantycznym.

Czy takie historie dobrze się kończą?

Raz na X przypadków pewnie tak.

Jednak ilość maili z pytaniem "jak się odkochać?", jaka do mnie dociera przez moją skrzynkę pocztową, jak i moje oraz znajomych doświadczenia życiowe pokazują, że w większości przypadków mamy do czynienia z programem autodestrukcji - zakochania niepotrzebnie rozpalonego, zużytego i pustego.

Zakochania, które musi się wypalić.

Ile spalonych papierosów, wypitych kaw, połkniętych antydepresantów, tabletek z wyciągiem z melisy nas to kosztuje? - wie to każdy, kto się bezsensownie zakochał.

Jak uniknąć niepotrzebnego zakochania w 3 krokach

Gdzieś tam w jakimś mądrym czasopiśmie przeczytałem, że jacyś badacze doszli do wniosku, że mamy na połapanie się w sytuacji 2 dni. Jednak nikt nie podał, co właściwie należałoby ze sobą robić, by nie wpakować się w emocjonalny rynsztok.

Oto moje 3 kroki - sugestie, porady. Weź je, jeśli uznasz za sensowne.

1. Bądź czujny i świadomy swoich emocji - złap zakochanie w zarodku.

Świadomość tego, co przeżywasz - Twoich stanów emocjonalnych - to klucz do poradzenia sobie z wieloma problemami, które nas czekają w życiu.

Gdy tylko poznasz kogoś przystojnego, ciekawego, kto Cię oczaruje swoją aparycją już od pierwszych sekund spotkania - niech w Twojej głowie rozlegnie się głośny alarm i zapali jaskrawa, czerwona, migotliwa lampka.

Oto być może właśnie zacząłeś się zakochiwać.

Gdy uświadomisz to sobie od razu, na samym początku - Twoje emocje są jeszcze na tyle słabe, raczkujące, że jesteś w stanie nimi pokierować.

Tak samo jest z innymi stanami emocjonalnymi.

2. Odpowiedz sobie szczerze na kilka ważnych pytań:

• Czy on jest w stałym związku?
• Czy wasz tryb życia i miejsca zamieszkania, praca dają wam szansę na ewentualne bycie razem?
• Czy on jest Tobą zainteresowany? Naprawdę? Możesz być tego pewien na 100%?

Właśnie wtedy - nim cokolwiek się na serio zacznie - masz szansę RACJONALNIE i rozsądnie odpowiedzieć na te pytania. Potem Twój mózg zacznie już zakrzywiać czasoprzestrzeń i uginać Twoją percepcję pod przekonanie, że "się uda".

Na tym etapie stajesz się swoim rozsądnym przyjacielem i doradcą a negatywne odpowiedzi nie będą Cię jeszcze aż tak boleć. Potem, jeśli wpadniesz w pułapkę zakochania, o to samo będą Cię pytać znajomi, ale do Ciebie może już nic nie docierać.

Znasz te przypadki, gdy Twój znajomy czy znajoma się w kimś zakochali i żadne tłumaczenia nie pomagały? Jeśli nie zadasz sobie tych pytań na tym wczesnym etapie, możesz stać się takim przypadkiem właśnie.

Może być tak, że nie będziesz w stanie od razu udzielić odpowiedzi na te pytania - bo nie masz o nim wystarczających informacji. Zatem idź i się dowiedz, byle szybko.

3. Ważna decyzja - Wchodzisz w to? Czy urywasz kontakt?

Gdy on wysyła sygnały zainteresowania - może być zainteresowany Tobą. Albo Twoim fiutem / dupą. Jeśli widzisz jakieś szanse na to, że jednak wyjdzie z tego coś więcej, niż weekend zalany smutkiem, żalem i tanim alkoholem - możesz w to wejść. Na własną odpowiedzialność - bo niby na czyją? Jego?

Ale jeśli odpowiedzi na rozsądne pytania sugerują, że raczej gówno z tego będzie (a w 99% przypadków da się to określić bardzo szybko) - to się w to nie pchaj.

Zerwij kontakt, odizoluj się, wróć do swojego bezpiecznego świata pełnego znajomych rytuałów, pojęć i ludzi.

Jak już poszło to nieco dalej, to przez 2-3 dni możesz być "różny". Pomogą Ci klasyczne środki łagodzenia żalu, jak dobry serial czy książka.

Ale jak wbrew rozsądkowi (on jest z drugiego końca świata, ma dziewczynę, jest z nią szczęśliwy, ma Cię w dupie itd.) wjebiesz się w głębokie dyskusje z nim, w umizgi i zaloty - poniesiesz tego konsekwencje. To jak narkotyk. Najlepsze wyjście - nie wchodzić. Im głębiej w dupie, tym ciężej się wyplątać.

Decyzja należy do Ciebie.

Najczęstszy błąd

Polega na przegapieniu pkt. nr 1 - czyli braku czujności i uważności. To jest umiejętność - a więc trzeba ją ćwiczyć, by być w niej dobrym.

Ja codziennie rano i wieczorem daję sobie parę minut chociaż, by w spokoju ogarnąć, co w danej chwili czuję, nazwać te emocje, określić ich położenie, intensywność, sens tych emocji, zrozumieć z jakich myśli się ulęgły i co z nimi robić dalej. Póki emocje nie wymknęły się spod kontroli, póki nie przekroczyły magicznego punktu bez odwrotu, w którym będą się kumulować i odkładać, szkodząc i zatruwając życie.

Akceptuj te emocje, weź je jak swoje dzieci - takie, jakie są - i wychowaj. Wytłumacz cierpliwie, przekonaj je, pokochaj je. Wszystkie rodzą się w jakimś celu, z jakiejś przyczyny i to jest okej. Choćby to był najgorszy syf - jest Twoim syfem i na Tobie spoczywa odpowiedzialność, by go poukładać.

Uważaj też na przygody łóżkowe

Jak ze słodką eklerką - lepiej sobie odmówić raz, niż potem długo cierpieć. On oferuje Ci seks bez zobowiązań? Super. Ale jeśli podejrzewasz, że możesz się w nim zakochać - daruj sobie, bo po seksie będzie Ci o wiele trudniej się z tego wykręcić (wydziela się oksytocyna itd.).

Dla tych 8 sekund orgazmu nie opłaca się cierpieć (tygo)dniami.

Czy zawsze się uda?

Nie zawsze. Bo jesteśmy ludźmi.

Moja przygoda z tym łebkiem skończyła się, nim się zaczęła. I dobrze, bo zderzyłbym się z ogromnym rozczarowaniem. Zapobiegłem mu, nie tworząc nadmiernych oczekiwań i kontrolując je, nim były zbyt duże do udźwignięcia.

Ale wiem, że każdy z nas jest omylny i pomyłki się zdarzają. Dlatego - jeśli już wpadniesz w tryby zakochania - bądź dla siebie wyrozumiały i litościwy. Po prostu - zdarza się.

Rób co możesz, zacznij tam, gdzie jesteś, użyj tego, co masz - by dobrze się czuć, rozwiązać ten problem i żyć dalej w spokoju.

Życzę powiedzenia! :)